9-8.9-8.Biraz kalça,biraz göbek.İlla ki darbuka.
Oldum olası severim çingeneleri.Düşüneceğinizin aksine,öyle şen-şakrak insanlar olduklarından,kapı gıcırtısına oynadıklarından değil,dünya üzerinde toprak için savaşmamış birkaç insan topluluğundan biri olduklarından.Neyse,konu bu değil.
Ben kendime hayret ediyorum.Nasıl oluyor da her türlü anlamsız sebepten seni daha çok sevmek için bir bahane buluyor,bu kadar sapıtabiliyorum?Mesela bugün seni sırf o mahallede yaşadığın,orayla,o insanlarla içiçe büyüdüğün için seviyorum.
Etrafıma bakıyorum.Beni görünce şaşıracak bir çift göz arıyorum.Elbette ki göremiyorum.Çünkü daha mühim işlerin var mutlaka.Kaldı ki olmasa da orda olmazdın.Ama ben yine de arıyorum.Ne geliyorsa başıma bu arama bokundan geliyo onu da biliyorum.Anlamsızca hüzünleniyorum,yüzüm düşüyor.Oysa oraya göbek atmaya gitmiştim.Evin birkaç sokak ötede,biliyorum.Gidemiyorum.Susuyorum,sadece susuyorum.
Ama sana da helal olsun be canım.Beni Hıdırellez'de de ağlatmayı başardın.Canın sağolsun...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder