beyazıt'taydım, yeşil ışığın yanmasını bekliyordum. arkamdan tekerlekli sandalyesini kaldırımdan yola indirmemi isteyen bir yaşlı beyzade "delikanlı yardım eder misin? illa ki söyleyelim mi yani?" dedi, bir şey demedim, görmemiştim adamı.
kaldırımdan aşağı indirdirdim, yeşilin yanmasını bekleyemedi beyzade, arabalara el kol yaparak karşıya geçtik. tramvay durağına götüreceksin beni dedi, peki dedim. akbil doldurmam gerekiyordu, "bi dakika izin verin şu akbili doldurayım" dedim. "sonra doldurursun" dedi, bir şey demedim. tramvay durağına bıraktım. teşekkür falan etmesini beklemiyordum, fakat hiçbir şey de söylemesin istiyordum.
-"tamam siktir git amcık burdan sonra kendim binerim" dedi.
bir şey diyemedim.
1 yorum:
Ne kadar da dürüstmüş. Pek bulunmaz böylesi.
Yorum Gönder