dostlarım (sizlere elbette dostlarımla veda edeceğim);
bu blogda çılgın zamanlar geçirdik. kah güldük, kah hüzünlendik. birtakım psychedelic girişimlerimiz de oldu. artık silahlı milahlı öykü bile yazabiliyorum, inanılmaz birşey.
fakat hem herşeyi tadında bırakmak gerektiğinden, hem de kabloların uyumasına izin vermek adına buradan ayrılıyorum.yakın zamanda şu adresten (http://durunamayanlar.blogspot.com) beni izleyebilirsiniz. kalın sağlıcakla.
3 Eylül 2010 Cuma
17 Ağustos 2010 Salı
16 Ağustos 2010 Pazartesi
15 Ağustos 2010 Pazar
13 Ağustos 2010 Cuma
pop z'art #11 temr
egon schiele
hippolyte flandrin
10 Ağustos 2010 Salı
maceranın D. hali
buraya nasıl gelmiştim? evden çıkmıştım, yürümüştüm, buraya gelmiştim. yolda ali ile karşılaştık, koca kafalı adam, elini uzattı. ali ne zaman elini uzatsa ben tedirgin oluyorum. tokalaşırken beni kendine doğru çekmesi, sırtıma birkaç kez vurması -bunu neden yapıyor anlamıyorum?- beni sinirlendiriyor. yanağını getirip yanağıma dayıyor, bu herifin ağzı iğrenç kokuyor. ali'yi kırmamak için tüm bunlara katlanıyorum, bazen elimi uzatmıyorum, karşılıklı bakışıyoruz. susuyor ali. alınıyor sanırım. görüşürüz diyor ve gidiyor. o an çok kötü hissediyorum.
yolda birileriyle karşılaşmaktan sıkılıyorum. ayaküstü sohbet etmek, muhatabın yüzüne odaklanmak, onda eski bir samimiyet aramak, tanıdık bir samimiyeti rastlantıyla pekiştirmek tüm bunlar canımı sıkıyor. D.'ye bunlardan bahsettiğimde biraz canı sıkıldı. mümkünse senle yolda karşılaşmayalım dedi. hayır D. karşılaşalım, ben sana iki insan karşılaşınca nasıl davranmalı göstermeliyim. "demek öyle, beni yolda görsen tanımamazlık edeceksin öyle mi? yazdım bunu!". hayır sana da diğerlerine davrandığım gibi davranırsam senin diğerlerinden ne farkın kalır? "peki alınganlık ediyorum! peki!". abartıyorsun D.
yolda birileriyle karşılaşmaktan sıkılıyorum. ayaküstü sohbet etmek, muhatabın yüzüne odaklanmak, onda eski bir samimiyet aramak, tanıdık bir samimiyeti rastlantıyla pekiştirmek tüm bunlar canımı sıkıyor. D.'ye bunlardan bahsettiğimde biraz canı sıkıldı. mümkünse senle yolda karşılaşmayalım dedi. hayır D. karşılaşalım, ben sana iki insan karşılaşınca nasıl davranmalı göstermeliyim. "demek öyle, beni yolda görsen tanımamazlık edeceksin öyle mi? yazdım bunu!". hayır sana da diğerlerine davrandığım gibi davranırsam senin diğerlerinden ne farkın kalır? "peki alınganlık ediyorum! peki!". abartıyorsun D.
6 Ağustos 2010 Cuma
su
bir gün gelecek ve o gün çok fena olacak. kelimenin tam anlamıyla çırılçıplak.
elimde bir şey seçme şansım olsaydı, herhangi bir şey, ruhlara nüfuz etmeyi seçerdim. beynin kıvrımlarını seviyorum. beyünden kalbe, kalpten de sol kola bindiren o dolanımın ta kendisine aşığım. tanrı'nın verdiği 'bazı fikirler aklıma boca olunca, bazen çok terliyorum' hissine hayran kalıyorum.
ben her şeyi biliyorum. ben bazı şeyleri bilmiyorum. bildiğim şeyler sürpriz olsun, sevinçli olaylar hanesi biraz olsun dolsun diye, bazen bilmezden de geliyorum. mesela, bir gün, bir yazlık bahçede, karşılıklı bir bardak çay içme ihtimalim olan ve olmayan insanların hepsini biliyorum. ama susuyorum.
susmak ibrahim'den geliyor. ateşe atılacak bir ibrahim susuyorken, bir karınca haykırış anlamına gelebilecek bir damla suyu ateşe taşıyor. su-sa-mı-yor.
hal böyleyken, secdede gözlerimi kapatıp kapatmamam gerektiği konulu bir sohbeti şeyhime açıyorum. şeyhim nazar ediyor. mübarek ağzını açıyor ve şöyle diyor: 'büyümüş, anlamış, yorgun kimseler ehl-i kur'an'a göre gözlerini secdedeyken açsalar da olur. ne kadar büyümüş, ne kadar anlamış, ne kadar yorgun olduğunu bilince bunu da bileceksin.' şeyhim cüppesinin eteklerini toplayıp, ahşap evin, ahşap kapısından çıkıp gittiğinde, ahşap oymalı dolaplarla kaplı mutfaktan bir bardak su alıp içiyorum.
çağ yangınında tutuşmuş, nefes nefese el ele tutuşmaya çalışan postmodern spermleriz. şeyhimi andığım yerde sperm dememeliyim, bunu her akl-ı selim gibi biliyorum. ama burası puslu bir dünya. gerçeği görmek için gün aşırı temizlik gerekiyor. camlara yapışmak gerekiyor. zalimin biri her gün özenle temizlediğimiz eve pisliyor. o ev artık bizim olmuyor.
işte böyle, hala kalemin bizden bağımsız hareket ettiğini görebildiğimiz zamana şükürler olsun! henüz gülüşümüze dokunamadıkları zamanlar baş üstünde taşınmalı, birkaç selam çakılmalı. gözden uzak olan, gönülden de uzak olmalı. şeyhimin cüppesinin etekleri yerdeki pislikleri hala süpürüp atabilmeli. hamdolsun.
elimde bir şey seçme şansım olsaydı, herhangi bir şey, ruhlara nüfuz etmeyi seçerdim. beynin kıvrımlarını seviyorum. beyünden kalbe, kalpten de sol kola bindiren o dolanımın ta kendisine aşığım. tanrı'nın verdiği 'bazı fikirler aklıma boca olunca, bazen çok terliyorum' hissine hayran kalıyorum.
ben her şeyi biliyorum. ben bazı şeyleri bilmiyorum. bildiğim şeyler sürpriz olsun, sevinçli olaylar hanesi biraz olsun dolsun diye, bazen bilmezden de geliyorum. mesela, bir gün, bir yazlık bahçede, karşılıklı bir bardak çay içme ihtimalim olan ve olmayan insanların hepsini biliyorum. ama susuyorum.
susmak ibrahim'den geliyor. ateşe atılacak bir ibrahim susuyorken, bir karınca haykırış anlamına gelebilecek bir damla suyu ateşe taşıyor. su-sa-mı-yor.
hal böyleyken, secdede gözlerimi kapatıp kapatmamam gerektiği konulu bir sohbeti şeyhime açıyorum. şeyhim nazar ediyor. mübarek ağzını açıyor ve şöyle diyor: 'büyümüş, anlamış, yorgun kimseler ehl-i kur'an'a göre gözlerini secdedeyken açsalar da olur. ne kadar büyümüş, ne kadar anlamış, ne kadar yorgun olduğunu bilince bunu da bileceksin.' şeyhim cüppesinin eteklerini toplayıp, ahşap evin, ahşap kapısından çıkıp gittiğinde, ahşap oymalı dolaplarla kaplı mutfaktan bir bardak su alıp içiyorum.
çağ yangınında tutuşmuş, nefes nefese el ele tutuşmaya çalışan postmodern spermleriz. şeyhimi andığım yerde sperm dememeliyim, bunu her akl-ı selim gibi biliyorum. ama burası puslu bir dünya. gerçeği görmek için gün aşırı temizlik gerekiyor. camlara yapışmak gerekiyor. zalimin biri her gün özenle temizlediğimiz eve pisliyor. o ev artık bizim olmuyor.
işte böyle, hala kalemin bizden bağımsız hareket ettiğini görebildiğimiz zamana şükürler olsun! henüz gülüşümüze dokunamadıkları zamanlar baş üstünde taşınmalı, birkaç selam çakılmalı. gözden uzak olan, gönülden de uzak olmalı. şeyhimin cüppesinin etekleri yerdeki pislikleri hala süpürüp atabilmeli. hamdolsun.
5 Ağustos 2010 Perşembe
Siz de benim gibi,
Günleri sevgiyle isteyerek değil de,
Takvimden yaprak koparır gibi gerçek
Bir sıkıntı ve nefretle yaşadıysanız
Ankara güneşi sizin de
Uyuşturmuşsa beyninizi, Ata'nın izinde
Gitmekten başka bir kavramı olmayan
Cumhuriyet çocuğu olarak, yayan
Pis pis gezdiyseniz Hergele Meydanı'nda
Bu sarı ve tozlu alan iğrendirmiyorsa sizi
Bir taşra çocuğu sıfatıyla özlemeyi bilmiyorsanız denizi,
Kaybettiniz (benim gibi).
kutsal kitap-sayfa 124-üçüncü şarkı-mısra (273-285)
Günleri sevgiyle isteyerek değil de,
Takvimden yaprak koparır gibi gerçek
Bir sıkıntı ve nefretle yaşadıysanız
Ankara güneşi sizin de
Uyuşturmuşsa beyninizi, Ata'nın izinde
Gitmekten başka bir kavramı olmayan
Cumhuriyet çocuğu olarak, yayan
Pis pis gezdiyseniz Hergele Meydanı'nda
Bu sarı ve tozlu alan iğrendirmiyorsa sizi
Bir taşra çocuğu sıfatıyla özlemeyi bilmiyorsanız denizi,
Kaybettiniz (benim gibi).
kutsal kitap-sayfa 124-üçüncü şarkı-mısra (273-285)
3 Ağustos 2010 Salı
1 Ağustos 2010 Pazar
pazar günü
sarı bir güneşle kavgalıyım. en büyük hıncım yazamadığım öykülere. biriktirip, kolektif yalnızlıklar ürettim.şekil vermeye çalıştım, oyun hamurları gibi oynadım onlarla. oyunu oynarken herkesten ayrı ayrı çekiniyordum, karanlıkta yoğurdum hamurunu, fazlaca siyah oldu bu yüzden.
isim veremediğim kaygılaraydı öfkem. öfkemi yitirmekten de kaygılandım. sonsuz bir hoşgörü bahçesine dönüşmeye yüz tutmuşken, insan olduğumu hatırladım. sana dokunanı yakacağım diyen kadınlar vardı. en çok ben seviyorum diyenlerle el ele tutuşmuşlardı, gittikçe yaklaşıyorlardı. kezzap.
benim arayışımı kısır döngüye çeviren gerçekliğe karşı isyanlardayım. isyanın kendi alevlerine kendi suyunu kendi elleriyle döktüğünü lisede bilmiştim. isyanı önemsemedim bu yüzden. arayış nedir, araf nedir, arada kalmak nedir, donuklaşmak, donmak nedir en çok ben bileyim istiyordum, başarılı da oldum. elimde avcumda bişeyler var sanıyordum. elimi ters çevirip yere döktüm.
bir sabah uyanmayacağım umuduyla gözlerimi kapatırken, burnumda kızarmış ekmek ve tereyağı kokularıyla uyandım. dünya kırmızıydı ve ilgimi topraktan betona cezbediyordu. odamda kül yığınları biriktirdim, mektup yanıkları. çok istedim, çok kaybettim. ben böyle değildim.yaşamamaya çalışırken oldum.
gözlerini mandalla tutturmak, kapanmasına izin vermemek istedim. sınırlara molotoflu saldırılar düzenledim. ne var ki sonunda gözleri yaşaran bendim. sen, siz ve dünyanın bütün insanları! ben iki şarkıya kendimi kurban edecek kadar gençtim, peki sizin elinize ne geçti?
isim veremediğim kaygılaraydı öfkem. öfkemi yitirmekten de kaygılandım. sonsuz bir hoşgörü bahçesine dönüşmeye yüz tutmuşken, insan olduğumu hatırladım. sana dokunanı yakacağım diyen kadınlar vardı. en çok ben seviyorum diyenlerle el ele tutuşmuşlardı, gittikçe yaklaşıyorlardı. kezzap.
benim arayışımı kısır döngüye çeviren gerçekliğe karşı isyanlardayım. isyanın kendi alevlerine kendi suyunu kendi elleriyle döktüğünü lisede bilmiştim. isyanı önemsemedim bu yüzden. arayış nedir, araf nedir, arada kalmak nedir, donuklaşmak, donmak nedir en çok ben bileyim istiyordum, başarılı da oldum. elimde avcumda bişeyler var sanıyordum. elimi ters çevirip yere döktüm.
bir sabah uyanmayacağım umuduyla gözlerimi kapatırken, burnumda kızarmış ekmek ve tereyağı kokularıyla uyandım. dünya kırmızıydı ve ilgimi topraktan betona cezbediyordu. odamda kül yığınları biriktirdim, mektup yanıkları. çok istedim, çok kaybettim. ben böyle değildim.yaşamamaya çalışırken oldum.
gözlerini mandalla tutturmak, kapanmasına izin vermemek istedim. sınırlara molotoflu saldırılar düzenledim. ne var ki sonunda gözleri yaşaran bendim. sen, siz ve dünyanın bütün insanları! ben iki şarkıya kendimi kurban edecek kadar gençtim, peki sizin elinize ne geçti?
30 Temmuz 2010 Cuma
kaçış
-won’t you miss me?
-şişşt!
kendi eksenleri etrafında bir kez daha döndüler. bir kez daha saçından gelen kokuyu içine çekti. bu kokuyu hiç duymasaydım, ben topal bir adam olmayacaktım, diye düşündü. elinin arasındaki elini daha kuvvetle sıktı. küçük bir kız acıyı hissettiğinde ne yaparsa onu yaptı, gözlerini açtı, yüzüne baktı. küçük bir kızdı. beni sev diye ağlayan bir küçük kız. ona aslında ne kadar sevildiğini anlatmanın bir yolu olmalıydı. susmamalıydı. bu onu çok konuştururdu. çok konuşur ve yorulurdu. Küçük bir kız yorulursa ne olur bayım? o da mı susar? yok bunu istemezdi. tam olarak istediği???
-ne?
-?
-tam olarak istediğin ne?
-…
küçük kız valse yakışan neyse onu yaptı. beni sev’in valste karşılığı neyse işte onu. Kollarına boynuna doladı. vals biraz da geçmişe ağlamaktır.
-dün gece rüyamda seni gördüm.
-bir şeyler söyledim mi?
-hayır. birilerinden kaçıyoruz. yüksek bir binada inip çıkıyoruz sürekli. Kaçarken
elin yaralanıyor senin. küçük bir kesik. Kan sızıyor. gelip yaranı öpüyorum. rest and peace.
-bazen uydurduğun rüyalar gördüğünü düşünüyorum.
-nasıl körelttin hayal gücümü bilsen. işte bu yüzden rüyalar tam bir şölene düşünüyor.
müzik hızlanınca kızın kalp atışları da müziği yavaşlatacak kadar hızlandı.
-kalp krizi geçirmeyeceğinden emin olmak için ne yapmam gerekiyor?
-sen konuştuğun sürece sorun yok.
-‘huzur suskunluk içinde sevmek olabilirdi. ama bilinç ve insan var, konuşmak gerekiyor. sevmek cehenneme dönüşüyor’ bunu daha çok küçükken bir kitapta okumuştum.
-keşke okuduklarından değil de gördüklerinden etkilenseydin. Gözyaşları aynı tesiri uyandırmıyor sende.
-anlamıyorsun.
-anlat.
-sen anla ne olur.
-sonsuza kadar böyle süremez biliyorsun değil mi? yola çıkmışlardır şimdi. kararlarını da vermişlerdir. kan dökülecek bayım.
-bunu sahiden önemsiyor musun, yoksa heyecan katmaya mı çalışıyorsun?
-ben küçük bir kızım. heyecan olmazsa ne yaparım.
elbette kırmızı bir elbise vardı kızın üzerinde. ve elbette elinden kan sızıyordu diğerinin.
-şimdi tam olarak şunları düşünüyorsun. nereye kaçacağız? kaçtıktan sonra ne olacak? bizi bulacaklar mı? evlenince çocuk yapmalı mıyız? adı ne olmalı?
-leman olacak.
-erkek?
-onu sen seç. tabii ki feodal kalıntılarım var.
-fakat ben hep kadınlar üzerinde yoğunlaştım.
-bizim kadar zor durumdayken bir çocuğu olan her çift onun adını ne koyar?
-umut.
-umut.
İnsan olmak bizatihi sansasyoneldir, diline döktüğüm dilleri hatırlasana, demiş bir şair. zencileri seven şair, düşünmüş, düşünde kelime görmüş. bizim kelimelerden savaş uçakları yapmamız aynı an’a denk gelir. kulaklarımızı o sözcükleri duymaya açtığımız halde, onun yerine uğultulu tepelere kaçtık. bayım, sizin sesinizi diğer seslerden ayırt edemedik. benzeşmenizden öyle korktuk ki uçuklar doldu dudağımıza. uçuk bir kırmızı belki de yarayı iyileştirecek. lütfen sesinizi yükseltin. hikayenin mutlu yada mutsuz sonu bundan ibaret.
28 Temmuz 2010 Çarşamba
fena halde leman
"dinle sevgilim, uzun bir seyahate çıkacağım, hareketimden evvel bazı şeyleri söylemek arzusundayım.
yokluğum fazla uzayabilir, zaman zaman, dediklerimi dinleyerek saptarsın ki: hayatta kimse kimseyi anlayamaz, kimse kimsenin yerini tutamaz; aşk dediğimiz, ya vahim bir yanlış anlaşılmadır, ya kötü bir hayal kurma tarzı: iki kişinin ikisi de, öbürünün yerine hayal kurmaya kalkıştığından, sukut-u hayaller eksik olmaz! sen dediğime kulak ver, kendimizden başkasını sevemiyoruz; sevdiğimiz, şahsiyetimizin dışlaştırılmış, bir başkasının üzerinde somutlaştırılmış hayali; o başkası da kendisini üçüncü bir şahıs üzerinde dışlaştırır, somutlaştırır: arada ahenk kurulamaz, nasıl kurulsun, sevdiğimizle sandığımız farklı!
Muvaffak bir çift, yalnızlığa tahammülü yüksek iki insan manasını taşır: çift demek, yanyana iki yalnızlık demek, beraber bile olamamış, kesişmesi bile zor! onun için böyle bir hayatı, içine girip kurbanı olmadan yaşayacaksın, yani uzaktan. uzaktaki, soyut, hemen hemen yok bir şahsı sevmekten güzelini tasavvur edemiyorum. yakında olmayan sevgili tahayyülde yaşatılır, hayalde yaşamak az evvel açıkladığım kaideye uygun olarak, onu kendine benzetmektir; yanında bulunmayacağından, buna ne itiraz edebilir, ne müdahale: sevdiğini hayalinde değiştirdikçe, kendine benzettikçe daha çok seversin, böylece denge korunmuş olur.
sevmek! sevmek esasında alıp başını gitmektir, sevgiliden uzaklaşan mutlak aşka yaklaşır, sevdiğini gönlünde kendi bildiğince yeniden yaratarak.."
günlerdir uğraşıp yazmaya kastığım yazı meğerse yıllar önce yazılmış. ben yazmış olsam muhtemelen daha kompleks, daha sıkıntılı, daha ruhsuz olacaktı. böylesi isabet. ben, işte bu yüzden, sevgili attila ilhan'ı pek sevmekteyim.
yokluğum fazla uzayabilir, zaman zaman, dediklerimi dinleyerek saptarsın ki: hayatta kimse kimseyi anlayamaz, kimse kimsenin yerini tutamaz; aşk dediğimiz, ya vahim bir yanlış anlaşılmadır, ya kötü bir hayal kurma tarzı: iki kişinin ikisi de, öbürünün yerine hayal kurmaya kalkıştığından, sukut-u hayaller eksik olmaz! sen dediğime kulak ver, kendimizden başkasını sevemiyoruz; sevdiğimiz, şahsiyetimizin dışlaştırılmış, bir başkasının üzerinde somutlaştırılmış hayali; o başkası da kendisini üçüncü bir şahıs üzerinde dışlaştırır, somutlaştırır: arada ahenk kurulamaz, nasıl kurulsun, sevdiğimizle sandığımız farklı!
Muvaffak bir çift, yalnızlığa tahammülü yüksek iki insan manasını taşır: çift demek, yanyana iki yalnızlık demek, beraber bile olamamış, kesişmesi bile zor! onun için böyle bir hayatı, içine girip kurbanı olmadan yaşayacaksın, yani uzaktan. uzaktaki, soyut, hemen hemen yok bir şahsı sevmekten güzelini tasavvur edemiyorum. yakında olmayan sevgili tahayyülde yaşatılır, hayalde yaşamak az evvel açıkladığım kaideye uygun olarak, onu kendine benzetmektir; yanında bulunmayacağından, buna ne itiraz edebilir, ne müdahale: sevdiğini hayalinde değiştirdikçe, kendine benzettikçe daha çok seversin, böylece denge korunmuş olur.
sevmek! sevmek esasında alıp başını gitmektir, sevgiliden uzaklaşan mutlak aşka yaklaşır, sevdiğini gönlünde kendi bildiğince yeniden yaratarak.."
günlerdir uğraşıp yazmaya kastığım yazı meğerse yıllar önce yazılmış. ben yazmış olsam muhtemelen daha kompleks, daha sıkıntılı, daha ruhsuz olacaktı. böylesi isabet. ben, işte bu yüzden, sevgili attila ilhan'ı pek sevmekteyim.
27 Temmuz 2010 Salı
sevmek de yorulur
Bir adam bir kadın var içimde iyice anladım
Bana bunu sessizce anlatıyorlardı
Bir yerde onların yönlerinden
alımlı bir zarf katlanmıştı uzaktaki
bulvarların geceye vurdukları
çağırmasız kır günlerini zararsız akrepleri
uzunlamasına yaşayıp yatay bir çocukla kalkan
bir sürü alışkanlıklar taşıyan
insanlığımızı gülüşü yalnızlar çarşısında
çağrılmış gümüş seslerini aynadaki yüzlerin
başkası sevsin diye en seçkin yerine
bir şal gezdirirdi
İnsanlığımıza bir şey getirirdi yalnızlarla
Bir sen varsın hep saçların ağzın
Bir merdiven hücresinde
uzak çağrışımlarla koşardın ya bensem
seni sonsuz gelişinle
saçından tanıyor gülüşünden kaçıyor
eğilip başını içlerimden geçtiğin zaman
uzağa bir yolcuya karşı çıkar gibi
Artık gecikmiş alışıldığım gidişinle
davranılmaz üstünde durulmaz
hiçbir tüfeğe gelmez bir kekliksem
Yüzün soygundan geçmiş öyle bir yerde
durmuş ki bakışın boynun bozgun
üstünden bir nehir geçer gibi
ya gecedir ondan ya bulanık sudan
bir hasta gibi ağrımaktasın
Gelişini aldım onu nasıl harcadım
Denizden bunalıp okyanusa
Selâm çakan vapurun
Sevindik adımına birden parka çekildik
Ve birden nasıl bayram bıyıklı
Bir yaylım herkesin yaydığı bir merhabayla
Eğip başını içlerimden gittiğin zaman
Uzağa bir yolcuya çıkar gibi
Selini üstüme çektin önce
camdan bir mektup dolabının
üstüste sayısız koridorunu yüzüme yakın
başını duvara değdirmiş bir benzetişle
josef ka benzeri bir bakışındı
ya da konuşmayı kesip aman sen
öyle bir gittin ki benimle
Piknik beni sana verdi önce
Gelişen güneş yalnızlıktan bir göze
Eski ellerin
Ve çağlarınla bir şeye uzanmış etin
Ve hançerinle zamana saf durmuş
Son gidişindir bu
Bunların hepsi beni çağırıyorlar sevinçlerimden
Biri denizdir uzun boylu gürültüsüyle
zaten hangisi kavak zürafası değil
biri bütün yan odaları bekler
kuşkulu geçer camlardan
ve bırakır yerini bir koridor bekçisine
Haydi sen bütün onlara git benimle
Son sigaramdın
Gidişin antinikotin
Birden bir şey mutlu eşit piyano çalıyor
Elleri iki çeşit durgun
Gerçi çıkmıyor gelenlerin karanlığa duranların
Suya inen sesleri
Tam şimdi denizinle
bir çakıl taşına yaklaşıyor
kuma çok yakın bütün kesitlerinle
bakıyor ve bunalıyorsun
Tam şimdi ipe koşan
beni elleriyle alkışlayan
ağrıyan bir gün geliyor
Bana bunu sessizce anlatıyorlardı
Bir yerde onların yönlerinden
alımlı bir zarf katlanmıştı uzaktaki
bulvarların geceye vurdukları
çağırmasız kır günlerini zararsız akrepleri
uzunlamasına yaşayıp yatay bir çocukla kalkan
bir sürü alışkanlıklar taşıyan
insanlığımızı gülüşü yalnızlar çarşısında
çağrılmış gümüş seslerini aynadaki yüzlerin
başkası sevsin diye en seçkin yerine
bir şal gezdirirdi
İnsanlığımıza bir şey getirirdi yalnızlarla
Bir sen varsın hep saçların ağzın
Bir merdiven hücresinde
uzak çağrışımlarla koşardın ya bensem
seni sonsuz gelişinle
saçından tanıyor gülüşünden kaçıyor
eğilip başını içlerimden geçtiğin zaman
uzağa bir yolcuya karşı çıkar gibi
Artık gecikmiş alışıldığım gidişinle
davranılmaz üstünde durulmaz
hiçbir tüfeğe gelmez bir kekliksem
Yüzün soygundan geçmiş öyle bir yerde
durmuş ki bakışın boynun bozgun
üstünden bir nehir geçer gibi
ya gecedir ondan ya bulanık sudan
bir hasta gibi ağrımaktasın
Gelişini aldım onu nasıl harcadım
Denizden bunalıp okyanusa
Selâm çakan vapurun
Sevindik adımına birden parka çekildik
Ve birden nasıl bayram bıyıklı
Bir yaylım herkesin yaydığı bir merhabayla
Eğip başını içlerimden gittiğin zaman
Uzağa bir yolcuya çıkar gibi
Selini üstüme çektin önce
camdan bir mektup dolabının
üstüste sayısız koridorunu yüzüme yakın
başını duvara değdirmiş bir benzetişle
josef ka benzeri bir bakışındı
ya da konuşmayı kesip aman sen
öyle bir gittin ki benimle
Piknik beni sana verdi önce
Gelişen güneş yalnızlıktan bir göze
Eski ellerin
Ve çağlarınla bir şeye uzanmış etin
Ve hançerinle zamana saf durmuş
Son gidişindir bu
Bunların hepsi beni çağırıyorlar sevinçlerimden
Biri denizdir uzun boylu gürültüsüyle
zaten hangisi kavak zürafası değil
biri bütün yan odaları bekler
kuşkulu geçer camlardan
ve bırakır yerini bir koridor bekçisine
Haydi sen bütün onlara git benimle
Son sigaramdın
Gidişin antinikotin
Birden bir şey mutlu eşit piyano çalıyor
Elleri iki çeşit durgun
Gerçi çıkmıyor gelenlerin karanlığa duranların
Suya inen sesleri
Tam şimdi denizinle
bir çakıl taşına yaklaşıyor
kuma çok yakın bütün kesitlerinle
bakıyor ve bunalıyorsun
Tam şimdi ipe koşan
beni elleriyle alkışlayan
ağrıyan bir gün geliyor
19 Temmuz 2010 Pazartesi
tatil güncesi
sizlere güneyin incisi sayılabilecek bir yerden yazıyorum dostlarım. burası tahmin edeceğiniz gibi sıcak. insanlar turist ve uzun bacaklı. deniz pis.
yalnız geceler çok ilginç. hakikaten ilginç. günah yuvası. bardan kız düşürme gibi olayları görmüştüm ama kızı direk bara düşürmeye daha önce rastlamamıştım. anladınız sanırım.tuhaf da bir özelliği var, bi şekilde dahil oluyorsun gidince sağından solundan. ben şöyle cümleler kuran bir insanken,'discoya falan gitmektense ölmeyi tercih ederim. alternatif edebiyat dergisi editörüyüm lan ben, ne işim olur!" birden kendimi disco ışıklarının altında robot dansı yaparken buldum.
hayat çok sıcak canlarım. sizleri özledim. si yu.
yalnız geceler çok ilginç. hakikaten ilginç. günah yuvası. bardan kız düşürme gibi olayları görmüştüm ama kızı direk bara düşürmeye daha önce rastlamamıştım. anladınız sanırım.tuhaf da bir özelliği var, bi şekilde dahil oluyorsun gidince sağından solundan. ben şöyle cümleler kuran bir insanken,'discoya falan gitmektense ölmeyi tercih ederim. alternatif edebiyat dergisi editörüyüm lan ben, ne işim olur!" birden kendimi disco ışıklarının altında robot dansı yaparken buldum.
hayat çok sıcak canlarım. sizleri özledim. si yu.
18 Temmuz 2010 Pazar
17 Temmuz 2010 Cumartesi
haftalık gündem
- yeraltından notlar'ı ikinci kez okudum. yeraltı adamlarıyla tanışıklığım olduğundan bu kez tedirgin olmak yerine tanıdık yüzleri görmek bana acayip zevk verdi. baylar hepimiz sikko bir şekilde ölüp gideceğiz, İNSAN ACİZDİR, MUHTAÇTIR FAZLA ARTİSTLİK YAPMAMALIDIR.
- alice in chains naptın sen ya? dilinizin kemiği yokmuş hayvan herifler: OLAY!
- sanırım türkü delisi oldum ajsfdafdasf pink floyd, camel, tool filan yalanmış dostlarım, türküler sevdamız, türküler her şeyimizmiş.Akşam olur karanlığa kalırsın/Derin derin sevdalara dalarsın/Oy gelin gelin, sevdalı gelin/öldürdün beni. hiç dalga geçmiyorum, zaten sivaslıyım olm türkülerle dalga geçilir mi? şu türkünün sözlerini üçüncü dinleyişten sonra idrak etsem de vazgeçilmezim oldu: AL PACİNO.
- kemal uluer hakikaten ilginç bir adammış. son tablosunu bitirdikten sonra kafasına poşet geçirerek (burası ne kadar doğru bilemedim) hayatına son vermiş.
- 15 sayfalık bir şey yazdım. bu yazacağım şeyin taslağıydı! taslağı tamamladım. herhalde galiba sanırsam 1-2 ay içinde 150 sayfalık bir şey yazacağım. esas amacım bir anlatıyı sonuna kadar götürmek, bitirmek; bunu başarabilirsem ortaya iyi şeyler koyabileceğim asjfdafafas ama kararlıyım bu işi sonuna kadar götüreceğim! artık şundan eminim yazmak kadar eğlenceli bir uğraşı yok. ben bir kahraman öldürüp geleyim asakdfas
- geçen gün bayıldım. rexx'in önüne boylu boyunca uzanıp "lan olm sanırım ölüyorum" diye inledim ajsfdafdas dördüncü biranın ardından aniden bana bir hal geldi, kusmaya başladım. sonra da bayıldım.
-olm iyi misin lan? hastaneye filan gidelim mi?
-sanırım mide kanaması geçiriyorum
-kalk kalk gidelim hemen
-tamam geçti lan
-siktir lan alay ediyor ibne
ama orda bir aydınlanma yaşadım ve birkaç gün kafam iyi gezdim. şu yaşta rexx'in önünde yerlere yatıp hiçbir derdim tasam olmadan kendimi bu kadar küçültmemeliydim, bir an soğudum kendimden yemin ederim. birkaç gün "yüksek ve güzel şeyler" düşündüm hep asjfdafasf hay anasını seveyim böyle düşüncelere dalınca da samanyolu tv'deki gaibten işten çeviren adamlar gibi oluyor.
kesin fıçının dibi bana denk geldi, bir insan aniden bu hale gelemez. ibneler! - sevgilerimle. alpay callahan erdem. taksim old city comeyd'de tek kişilik şovuma davetlimsiniz asfkafda güldüremiyorum ama olsun gelin takılırız. alpay bi git.
15 Temmuz 2010 Perşembe
kendime gelemiyorum
İBRAHİM
ibrâhîm
içimdeki putları devir
elindeki baltayla
kırılan putların yerine
yenilerini koyan kim
güneş buzdan evimi yıktı
koca buzlar düştü
putların boyunları kırıldı
ibrâhîm
güneşi evime sokan kim
asma bahçelerinde dolaşan güzelleri
buhtunnasır put yaptı
ben ki zamansız bahçeleri kucakladım
güzeller bende kaldı
ibrâhîm
gönlümü put sanıp da kıran kim
14 Temmuz 2010 Çarşamba
kankalar
david gilmour ve roger waters abilerim hoping foundation'ın filistinli çocuklara yardım gecesinde live 8'den sonra ikinci kez bir araya gelmişler: OH YES!
işte böyle akıllı olun. karı gibi birbirinize küsüyorsunuz olm, yakışıyor mu? diğerleri göçtü gitti siz de birbirinize sahip çıkın amcalar. keep talking diyorsunuz ya, coming back to pink floyd again filan yapın, olmadı remember a day ulan! shine on you crazyler sizi. çok seviyorum lan sizi, kendinize iyi bakın asfjasf the show must go on kankalar.
13 Temmuz 2010 Salı
sen de yaz yaz yaz
15 adım sonra döndü baktı. aa kimse de gelmemiş arkasından şaşırdı. yetişmesi gereken toplantılar, buluşmalar, partiler vardı, kaçırdı. aklını da aldı buralardan başka yerlere kaçırdı. one by one.
en çok istediği şey bir telefon kulübesinden numarayı çevirip, 'iyi olman gerekiyordu, ne oldu? diye bağırmaktı. onun yerine eve gidip dansetti. acid. lucy in the sky with diamonds. bakınız bugün haftanın en sevdiğim günü. saat 24'ten sonra tuesday's gone dinleyeceğim. haydi hep birlikte sıkılıyoruz. ergenlik sivilcelerimizi birlikte sıkıyoruz. güzel şeyler düşünüyoruz.dolaba su koyuyoruz. biz yaz mevsimini sevmiyoruz dostum, sevmiyoruz.
11 Temmuz 2010 Pazar
vol 7
bizi insan içine çıkarmasınlar
fanusa koysunlar bizi
her gün ekmek-su versinler
pay-la-şım-cı-lık-sız-lık
yüz felci olmuş gibiyiz
yüzümüzü buruşturmaktan
hep karşımızdakini konuşturmaktan
pay-la-şım-cı-lız
bizi çalıştırmasınlar
ekmek için ele, su için göle gidelim
okutmasınlar da
pay-la-şı-yo-rum-suz-luk
bize bira versinler
biraver alsınlar evimize
dumandan kaleler yapalım
pay-la-şa-mı-yo-rum-cu-luk
gümüş tepsilerde yalnızlık sunsunlar
antisosyallik fışkırsın damarlarımızdan
kitaplar yağsın kafamıza
pay-la-şım-a-man-sen-de-ci-lik
bizden ümitlerini kessinler
umutsuzluk sigortası yapsınlar bize
çünkü ne bizi, ne de kendimi
pay-laş-mak-tan-sa-ö-lü-rüm-cü-lük
fanusa koysunlar bizi
her gün ekmek-su versinler
pay-la-şım-cı-lık-sız-lık
yüz felci olmuş gibiyiz
yüzümüzü buruşturmaktan
hep karşımızdakini konuşturmaktan
pay-la-şım-cı-lız
bizi çalıştırmasınlar
ekmek için ele, su için göle gidelim
okutmasınlar da
pay-la-şı-yo-rum-suz-luk
bize bira versinler
biraver alsınlar evimize
dumandan kaleler yapalım
pay-la-şa-mı-yo-rum-cu-luk
gümüş tepsilerde yalnızlık sunsunlar
antisosyallik fışkırsın damarlarımızdan
kitaplar yağsın kafamıza
pay-la-şım-a-man-sen-de-ci-lik
bizden ümitlerini kessinler
umutsuzluk sigortası yapsınlar bize
çünkü ne bizi, ne de kendimi
pay-laş-mak-tan-sa-ö-lü-rüm-cü-lük
10 Temmuz 2010 Cumartesi
intihar eden ünlü yazar hikmet hakikat ile röportaj
-insanın en büyük utancı nedir?
-görmek istediği kendiyle, gördüğü arasındaki farkın büyümesi sanırım.
-idealist biri misiniz?
-ilk gençliğimde öyleydim. zaman zaman nefret ederdim herkesten. nefret. aşırı duygularım vardı o zamanlar. dengeyi sağlayamazdım ve bu durum içten içe hoşuma giderdi. yaşadığımı böyle hissederdim.
fakat, ben erken büyüdüm. cinnetli anları erken terk ettim. anlamsızlığa verdiğim anlam bütün sevdiklerimin önüne geçmişti ve seveceklerimin. başka türlüsünü bilmiyordum. kendi anlamsız hayatıma onları dahil etmekten çekindiğim için değil, bu dünyayı sadece kendime has kılmak için.
hırslarımı da bu yüzden kaybettim. yastıklar. ve sıcak bir yorgan. öğle uykuları ve birtakım boş zamanlar. bana öylesine çekici geliyordu ki, kağıt kalemi elime aldığım zaman sanki biri bunu bana silah zoruyla yaptırıyor sanırdınız. hiçbirşeyimi hiçkimseyle paylaşmak istemiyordum. ellerimi, beynimi, kalbimi. herşeye sahip olacaklar, ele geçirecekler gibi hiisediyordum.
-kimler?
-onlar. benim ve birkaç kişilik küçük grubumun dışındaki herkes. her yerdelerdi. bir tek ben görüyordum onları sanırım. gruptakilere anlattım bu durumu. benim kadar heyecanlanmadılar. ben de ayrıldım o gruptan (gülüyor)
-bu grup gerçek miydi hikmet bey?
-ne fark eder. gerçek sözcüğünü araya sokmanın anlamı var mı? gerçek kadar insanı inciten bir kelime yoktur.
bir sabah yürüyüş yapmak için evden çıkmıştım. yolun kenarında bir çöp birikintisi vardı. çürük sebzeler, eski giysiler, boklu bebek bezleri... bir de kedi. ölü bir kedi. kan içinde. araba ezmiş, bağırsakları parçalanmış. kedinin kırılmış ayağının dibinde bir demet kırmızı gül ve yanında bir nişan yüzüğü...
gerçek, o zamandan beri bu görüntüden ibarettir benim için. gözümün görmek istemediği, üstünü örtmek istediğimdir gerçek. gerçek maddedir.
metafizikle aram bu kaçış sebebiyle iyi sanırım. düşler gerçek değildir. sarhoşluk da. orgazm hiç gerçek değildir mesela.
-uyuşturucu kullanır mıydınız?
ben ona 'perde' demeyi tercih ediyorum. gerçekle gerçek olmayan arasına çekilen, kiminde şeffaf, kiminde kalın bir perde.
-karınızı sever miydiniz?
-şarkım yarıda kaldı/aklım da karıda kaldı. (gülüyor)
karımı severdim. ama onu öperken gözlerimi kapatmadım hiç. karım lavanta kokusu sürerdi. sevmezdim bu kokuyu. tam 14 yıl lavanta kokladım. ama ben karanfil severim. karıma bunu hiç söylemedim. keşke söyleyebilecek cesaretim olsaydı...
-aşık olduğunuz, daha doğrusu karınızı aldattığınız o kadın. nasıl biriydi?
-karanfildi. sahilde yürüyordum bir gün. denizin kenarına oturmuş ağlıyordu. hiç ses çıkarmadan, yüzünün hatlarında hiçbir değişiklik olmaksızın, ifadesiz, öyle bir ölüye ağlar gibi ağlıyordu. döndü bir an, bana baktı, gözlerimin içine. ben o kadının gözlerinde gerçek olmayan her şeyi gördüm. acıyı, hüznü, umutsuzluğu ve aşkı. evet, aşkı. o adamdan nefret ettim. öldürmek istedim onu. biliyordum, yanına gidip konuşacaktım, elini tutacaktım. bana sarılıp ağlayacak, olanları anlatacaktı. ben gözlerine bakıp üzülme diyecektim. orada, o an, ona aşık olacaktım. kalbim yeniden 20 yaşındaki gibi hızla atacaktı. kalkıp bir yerlere gidecektik, bir şeyler içecektik. o çok içecekti. bir otele gidecektik. sevişecektik. o'nun adını sayıklayacaktı, ağlayacaktı. ona sarılıp sadece üzülme diyebilecektim. kendine gelince bana kendinden bahsedecekti. geleceğe dair umutlarından, başka bir dünyanın mümkün olduğundan, bazen alıp başını gitmek istediğinden. o anlattıkça ben daha çok sevecektim. alıp içime katmak isteyecektim. sonra karım arayacaktı: 'dün gece nerdeydin, telefonun neden kapalıydı?' diyecekti. iş seyahati karıcığım diyecektim. o evli olduğumu öğrenince önce sinirlenecek, sonra gülecekti. kimbilir, orta yaşlı yakışıklı adamın evliliğini tehlikeye atarak onunla birlikte olması belki de hoşuna gidecekti. sonra sık sık görüşecektik. en yakın arkadaşı olduğumu söyleyip, sevdiği adamı nasıl da çok sevdiğini anlatacaktı bana. ben sabırla dinleyerek, onu öpmek için fırsat kollayacaktım. ben aşıktım, o da genç.
bazen gözleri bir noktaya takılır, dakikalarca bakışlarını çekmezdi. öyle bir manzaraydı ki bu,bu,bu kadının içinde ölen biri vardı. bambaşkaydı. bir gün beni bir bara götürdü. çok gürültülü müzikler çalan bir bara. zorla dans ettirdi. takım elbisem ve ben. inanır mısınız? kalk çin'e gidelim, dağa çıkalım, yada hippi olalım dese bir saniye düşünmeden yola çıkardım. yaşıtlarından farklıydı, mutsuzdu. onu seviyordum.
-sonra?
-sonra mı?
bir gün buluşacağımız yere yanında bir gençle geldi. el ele. bana öyle detaylı anlatmıştı ki, görür görmez çocuğun o olduğunu anladım. fakat beni öldüren el ele gelişleri değil, aşık olduğum kadının aşık olduğum bakışlarının yerini, dünyanın geriye kalan insanlarının hepsinin bakışlarına benzer bakışların almasıydı. gülüyordu. oyuncağını geri almış bir çocuğun zaferine güldüğü gibi. onları öylece bıraktım ve eve döndüm.
- o gün mü?
-hayır, üç gün sonra. onu ilk gördüğüm yerde. tuhaf, bu kez denize ifadesizce bakarak ağlayan bendim. tetiği çekerken elim titremedi. o kız benim hayata son tutunma çabamdı. meğerse o da gerçekmiş.
- kusura bakmayın, sizi severek, beğenerek okurdum ama tam bir denyoymuşsunuz hikmet bey.
-hikmet kaçar!
-görmek istediği kendiyle, gördüğü arasındaki farkın büyümesi sanırım.
-idealist biri misiniz?
-ilk gençliğimde öyleydim. zaman zaman nefret ederdim herkesten. nefret. aşırı duygularım vardı o zamanlar. dengeyi sağlayamazdım ve bu durum içten içe hoşuma giderdi. yaşadığımı böyle hissederdim.
fakat, ben erken büyüdüm. cinnetli anları erken terk ettim. anlamsızlığa verdiğim anlam bütün sevdiklerimin önüne geçmişti ve seveceklerimin. başka türlüsünü bilmiyordum. kendi anlamsız hayatıma onları dahil etmekten çekindiğim için değil, bu dünyayı sadece kendime has kılmak için.
hırslarımı da bu yüzden kaybettim. yastıklar. ve sıcak bir yorgan. öğle uykuları ve birtakım boş zamanlar. bana öylesine çekici geliyordu ki, kağıt kalemi elime aldığım zaman sanki biri bunu bana silah zoruyla yaptırıyor sanırdınız. hiçbirşeyimi hiçkimseyle paylaşmak istemiyordum. ellerimi, beynimi, kalbimi. herşeye sahip olacaklar, ele geçirecekler gibi hiisediyordum.
-kimler?
-onlar. benim ve birkaç kişilik küçük grubumun dışındaki herkes. her yerdelerdi. bir tek ben görüyordum onları sanırım. gruptakilere anlattım bu durumu. benim kadar heyecanlanmadılar. ben de ayrıldım o gruptan (gülüyor)
-bu grup gerçek miydi hikmet bey?
-ne fark eder. gerçek sözcüğünü araya sokmanın anlamı var mı? gerçek kadar insanı inciten bir kelime yoktur.
bir sabah yürüyüş yapmak için evden çıkmıştım. yolun kenarında bir çöp birikintisi vardı. çürük sebzeler, eski giysiler, boklu bebek bezleri... bir de kedi. ölü bir kedi. kan içinde. araba ezmiş, bağırsakları parçalanmış. kedinin kırılmış ayağının dibinde bir demet kırmızı gül ve yanında bir nişan yüzüğü...
gerçek, o zamandan beri bu görüntüden ibarettir benim için. gözümün görmek istemediği, üstünü örtmek istediğimdir gerçek. gerçek maddedir.
metafizikle aram bu kaçış sebebiyle iyi sanırım. düşler gerçek değildir. sarhoşluk da. orgazm hiç gerçek değildir mesela.
-uyuşturucu kullanır mıydınız?
ben ona 'perde' demeyi tercih ediyorum. gerçekle gerçek olmayan arasına çekilen, kiminde şeffaf, kiminde kalın bir perde.
-karınızı sever miydiniz?
-şarkım yarıda kaldı/aklım da karıda kaldı. (gülüyor)
karımı severdim. ama onu öperken gözlerimi kapatmadım hiç. karım lavanta kokusu sürerdi. sevmezdim bu kokuyu. tam 14 yıl lavanta kokladım. ama ben karanfil severim. karıma bunu hiç söylemedim. keşke söyleyebilecek cesaretim olsaydı...
-aşık olduğunuz, daha doğrusu karınızı aldattığınız o kadın. nasıl biriydi?
-karanfildi. sahilde yürüyordum bir gün. denizin kenarına oturmuş ağlıyordu. hiç ses çıkarmadan, yüzünün hatlarında hiçbir değişiklik olmaksızın, ifadesiz, öyle bir ölüye ağlar gibi ağlıyordu. döndü bir an, bana baktı, gözlerimin içine. ben o kadının gözlerinde gerçek olmayan her şeyi gördüm. acıyı, hüznü, umutsuzluğu ve aşkı. evet, aşkı. o adamdan nefret ettim. öldürmek istedim onu. biliyordum, yanına gidip konuşacaktım, elini tutacaktım. bana sarılıp ağlayacak, olanları anlatacaktı. ben gözlerine bakıp üzülme diyecektim. orada, o an, ona aşık olacaktım. kalbim yeniden 20 yaşındaki gibi hızla atacaktı. kalkıp bir yerlere gidecektik, bir şeyler içecektik. o çok içecekti. bir otele gidecektik. sevişecektik. o'nun adını sayıklayacaktı, ağlayacaktı. ona sarılıp sadece üzülme diyebilecektim. kendine gelince bana kendinden bahsedecekti. geleceğe dair umutlarından, başka bir dünyanın mümkün olduğundan, bazen alıp başını gitmek istediğinden. o anlattıkça ben daha çok sevecektim. alıp içime katmak isteyecektim. sonra karım arayacaktı: 'dün gece nerdeydin, telefonun neden kapalıydı?' diyecekti. iş seyahati karıcığım diyecektim. o evli olduğumu öğrenince önce sinirlenecek, sonra gülecekti. kimbilir, orta yaşlı yakışıklı adamın evliliğini tehlikeye atarak onunla birlikte olması belki de hoşuna gidecekti. sonra sık sık görüşecektik. en yakın arkadaşı olduğumu söyleyip, sevdiği adamı nasıl da çok sevdiğini anlatacaktı bana. ben sabırla dinleyerek, onu öpmek için fırsat kollayacaktım. ben aşıktım, o da genç.
bazen gözleri bir noktaya takılır, dakikalarca bakışlarını çekmezdi. öyle bir manzaraydı ki bu,bu,bu kadının içinde ölen biri vardı. bambaşkaydı. bir gün beni bir bara götürdü. çok gürültülü müzikler çalan bir bara. zorla dans ettirdi. takım elbisem ve ben. inanır mısınız? kalk çin'e gidelim, dağa çıkalım, yada hippi olalım dese bir saniye düşünmeden yola çıkardım. yaşıtlarından farklıydı, mutsuzdu. onu seviyordum.
-sonra?
-sonra mı?
bir gün buluşacağımız yere yanında bir gençle geldi. el ele. bana öyle detaylı anlatmıştı ki, görür görmez çocuğun o olduğunu anladım. fakat beni öldüren el ele gelişleri değil, aşık olduğum kadının aşık olduğum bakışlarının yerini, dünyanın geriye kalan insanlarının hepsinin bakışlarına benzer bakışların almasıydı. gülüyordu. oyuncağını geri almış bir çocuğun zaferine güldüğü gibi. onları öylece bıraktım ve eve döndüm.
- o gün mü?
-hayır, üç gün sonra. onu ilk gördüğüm yerde. tuhaf, bu kez denize ifadesizce bakarak ağlayan bendim. tetiği çekerken elim titremedi. o kız benim hayata son tutunma çabamdı. meğerse o da gerçekmiş.
- kusura bakmayın, sizi severek, beğenerek okurdum ama tam bir denyoymuşsunuz hikmet bey.
-hikmet kaçar!
şu an işimden istifa ediyorum
ediyorum, ediyorum ve ettim.
planlarımı hayata geçirmek için gereken parayı kazanacağımı düşündüğüm işimden istifa ettim birkaç dakika önce.
bugün haftalığımı aldım ve sinirimden ne yapacağımı şaşırdım. sevgili patronum çıkarıp 90 lira haftalık verince deliye döndüm. 6 gün çalışıp 90 lira almak nedir arkadaşım? ben zaten yattığım yerden 200 lira alıyorum, sen bana 1 ay çalışmam karşılığında 360 lira veriyorsun. günlük 360/30=12 lira. eğer patron kafasıyla düşünürsek günlük 90/6=15 lira. asjdfasfdasfjafdasf. lan? asgari ücret ne kadar 625 lira. yani neyse lan ben bir şey demiyorum, dilenciye verilmez o para. sabah 8 buçuktan akşam 7'ye kadar öğle tatili olmadan, sigorta olmadan, çay olmadan (en çok buna gerildim asfjsafas) çalışacaksın ve bu paraya çalışmana "normal" gözle bakabilecek patron! azıcık insan olacaksın arkadaşım, emek hırsızlığı yapmayacaksın. çalmayacaksın! öldürmeyeceksin!
90 lirada gitti zaten anneme borçlarımı ödedim, tey allam ya.
parayı cebime koyarken ağlayacaktım nerdeyse asjfdafasfasfa üff utandım 90 lirayı görünce. vay babayın!
demek ki neymiş? akrabadan patron olmazmış. demek ki neymiş? akraban da olsa seni enayi koymaktan utanmıyormuş. demek ki neymiş? eşşeğin sikiymiş.
dünyanın 90 lira haftalıkla çalışan bütün emekçilerine gelsin asfdafsafjsaf:
planlarımı hayata geçirmek için gereken parayı kazanacağımı düşündüğüm işimden istifa ettim birkaç dakika önce.
bugün haftalığımı aldım ve sinirimden ne yapacağımı şaşırdım. sevgili patronum çıkarıp 90 lira haftalık verince deliye döndüm. 6 gün çalışıp 90 lira almak nedir arkadaşım? ben zaten yattığım yerden 200 lira alıyorum, sen bana 1 ay çalışmam karşılığında 360 lira veriyorsun. günlük 360/30=12 lira. eğer patron kafasıyla düşünürsek günlük 90/6=15 lira. asjdfasfdasfjafdasf. lan? asgari ücret ne kadar 625 lira. yani neyse lan ben bir şey demiyorum, dilenciye verilmez o para. sabah 8 buçuktan akşam 7'ye kadar öğle tatili olmadan, sigorta olmadan, çay olmadan (en çok buna gerildim asfjsafas) çalışacaksın ve bu paraya çalışmana "normal" gözle bakabilecek patron! azıcık insan olacaksın arkadaşım, emek hırsızlığı yapmayacaksın. çalmayacaksın! öldürmeyeceksin!
90 lirada gitti zaten anneme borçlarımı ödedim, tey allam ya.
parayı cebime koyarken ağlayacaktım nerdeyse asjfdafasfasfa üff utandım 90 lirayı görünce. vay babayın!
demek ki neymiş? akrabadan patron olmazmış. demek ki neymiş? akraban da olsa seni enayi koymaktan utanmıyormuş. demek ki neymiş? eşşeğin sikiymiş.
dünyanın 90 lira haftalıkla çalışan bütün emekçilerine gelsin asfdafsafjsaf:
9 Temmuz 2010 Cuma
iç anadolu cephesinde değişen birşey yok
-arkadaşlar, ankara.
benim için yaz zırtlan demektir dostlarım. haluk levent, şebnem ferah çalan kafeler ve zırtlan cenneti anlamına gelir. ankara zırtlanı türünün nadide örneklerindendir. özgüveni sıfı olmasına rağmen küstahtır. yirim, şeklinde şiveli laf atarlar. hepsi hemşehrimdir.
-yüksek lisans.
aklı 4. sınıfa geçince başına gelen her mezuniyet gönüllüsü gibi geleceğe dair planlar yapmaya şimdi başladım. işe ingilizce ile başlayayım, bari bunu halledeyim düşüncesiyle kendimi birçok ingilizce kursunun kapısında buldum. toefl'dan 36475897657 puan almam gerekiyor. kursa kabul edilip edilmeyeceğimi belirlemek için seviye tespit sınavına aldılar. seviyesiz çıktım. seviyem yetmediğinden beni kursa kabul etmediler. ağlamışım. onca yabancı müzik dinle, altyazısız film izle, mükafatı bu muydu tanrım! annem babam da benimleydi. fırsat ellerine geçmişti bir kere. bunca yıl seni bunun için mi okuttuktan tutun da zekasıza kadar, beni kırarcasına konuştular. bir de aksanından bulgar mı, roman mı olduğunu anlayamadığım ingilizce hocası writing sınavımla ilgili ipe sapa gelmez laflar etti. neymiş efendim, akademik bir kompozisyon yazarken asla şöyle bir cümle kurulmazmış:'ama böyle de olmaz ki canım' (but, it can't be like this honey, you know) ne kadar ben blog yazarıyım yea, rahata alıştım desem de dinletemedim, bu iş istanbul'a kaldı.
-ÇEVRE ÇOK ÖNEMLİDİR! greenpeace'de işe başlıyorum canlarım. ilk maaşımla hepinize güzel bi yazı yazıcam. aha aha aha. inanılmaz birşey ama skype'dan yaptığımız online mülakatta yemyeşil giyinip, saçıma ağaçtan kopardığım yaprakları takarak, sürekli çevre ee şöyle önemlidir, ee böyle süperdir, dediğim halde işe kabul edildim. napıyım lan, paraya ihtiyacım var :(
- babam evin koridoruna ve tuvalete otomatik ışık yaptırmış. ilk gördüğümde gülmekten sandalyeden düştüm (incisözlük) bu cimriliğe daha fazla tahammül edemiyorum. karşıma ilk çıkan zengin ve kel adamla evleneceğim. canıma doydum artık.
-son olarak, san diego'ya kucak dolusu selamlar, sevgiler, öpücükler. kop da gel.
ankara günleri böyle canlar.
benim için yaz zırtlan demektir dostlarım. haluk levent, şebnem ferah çalan kafeler ve zırtlan cenneti anlamına gelir. ankara zırtlanı türünün nadide örneklerindendir. özgüveni sıfı olmasına rağmen küstahtır. yirim, şeklinde şiveli laf atarlar. hepsi hemşehrimdir.
-yüksek lisans.
aklı 4. sınıfa geçince başına gelen her mezuniyet gönüllüsü gibi geleceğe dair planlar yapmaya şimdi başladım. işe ingilizce ile başlayayım, bari bunu halledeyim düşüncesiyle kendimi birçok ingilizce kursunun kapısında buldum. toefl'dan 36475897657 puan almam gerekiyor. kursa kabul edilip edilmeyeceğimi belirlemek için seviye tespit sınavına aldılar. seviyesiz çıktım. seviyem yetmediğinden beni kursa kabul etmediler. ağlamışım. onca yabancı müzik dinle, altyazısız film izle, mükafatı bu muydu tanrım! annem babam da benimleydi. fırsat ellerine geçmişti bir kere. bunca yıl seni bunun için mi okuttuktan tutun da zekasıza kadar, beni kırarcasına konuştular. bir de aksanından bulgar mı, roman mı olduğunu anlayamadığım ingilizce hocası writing sınavımla ilgili ipe sapa gelmez laflar etti. neymiş efendim, akademik bir kompozisyon yazarken asla şöyle bir cümle kurulmazmış:'ama böyle de olmaz ki canım' (but, it can't be like this honey, you know) ne kadar ben blog yazarıyım yea, rahata alıştım desem de dinletemedim, bu iş istanbul'a kaldı.
-ÇEVRE ÇOK ÖNEMLİDİR! greenpeace'de işe başlıyorum canlarım. ilk maaşımla hepinize güzel bi yazı yazıcam. aha aha aha. inanılmaz birşey ama skype'dan yaptığımız online mülakatta yemyeşil giyinip, saçıma ağaçtan kopardığım yaprakları takarak, sürekli çevre ee şöyle önemlidir, ee böyle süperdir, dediğim halde işe kabul edildim. napıyım lan, paraya ihtiyacım var :(
- babam evin koridoruna ve tuvalete otomatik ışık yaptırmış. ilk gördüğümde gülmekten sandalyeden düştüm (incisözlük) bu cimriliğe daha fazla tahammül edemiyorum. karşıma ilk çıkan zengin ve kel adamla evleneceğim. canıma doydum artık.
-son olarak, san diego'ya kucak dolusu selamlar, sevgiler, öpücükler. kop da gel.
ankara günleri böyle canlar.
4 Temmuz 2010 Pazar
sıkılmışların partisi
ünlü gazeteci-yazar-araştırmacı-fotoğrafçı rauf elimoğlu, popüler kişiliklerden bienallerin vazgeçilmezi ressam eser seçkin, son romanıyla milyonlara ulaşan ahmet baki yusufçuk ve bendeniz ali saylı yine bir partide bir araya gelmiştik. bu olağan-cansıkıcı partide birkaç iyi adamı görmek beni nispeten neşelendirmişti.
garson kızlar, dj (acayip giyimli kıpır kıpır bir adam) ve yemekler, masaların üzerindeki süsler, davetlileri kapıda karşılayan parti sahibi ve dahi sandalyeler gibi birçok detay. içkimi alıp bir köşede rauf beyle sohbete koyuldum. rauf bey ülkenin gidişatından bahsederken benim aklım dün akşam üzeri sıraselviler'de gördüğüm kadındaydı. onun da bu partide olduğunu hayal ediyordum, şu anda içkisini almış eser beyle sohbet ediyordu (neden benle etmiyorsa). bu kadın dünden beridir aklımdan çıkmıyordu dostlarım.
ev sahibi ünlü bir adamın eşi olan sedef hanım (sedef hanımın mesleği: ünlü bir adamın eşi olmak) davetlilere, yani bize her zamanki alışıldık konuşmalardan birini yapıyordu (geberesice bet sesli kadın): "bu akşam bizi şereflendirdiğiniz için.... dostlarım çok müteşekkirim... keyfinize bakınız". tam konuşmasını bitirdiği anda o kadın kapıdan içeri girdi ve şöyle dedi: "merhaba ben sıraselviler'de telaşlı bir şekilde yürüyen, bana yönelen bakışları umursamadan yoluma devam eden anlık aşkınızım. bazılarınızın zihninde fantezilerde yer ettim, bazılarınızla romantik bir akşam yemeği yedim, bazılarınızı da çok ilginç ve çekici buldum! evet, siz bayım -beni işaret ediyordu- beni gördüğünüz anda yüzünüzde oluşan o saçma gülümseme gerçekten çok hoşuma gitti, eğer acelem var bir yer yetişmem gerek rolüne kendimi kaptırmasaydım dün sizinle tanışmak isterdim fakat daha delice bir işe kalkıştım ve sizi takip edip bu partiye kadar peşinizden geldim. adım sıla selviler".
affallamıştım. soğuk terler döküyordum, bir yandan da davetlilere rezil olduğumu düşünüyordum. rauf beyin sırıtışı hiç hoşuma gitmemişti, eminim ki yarınki köşeyazısında bu olaya da değinmeden geçmeyecekti. sıla hanfendiye dik dik bakıyordum, kadının suratına bir tane patlatmak istiyordum o anda. neyse, bendeniz söz alarak: "dostlarım, sıraselviler'de bir kadının aceleci tavırlarından etkilenmemek elde değil. hele ki bu kadının adı sıla selviler ise -salonda gülüşmeler oldu- ama sizden şu gerçeği saklamamalıyım, ben hareket eden her şeyi dikkatle takip ederim. çünkü bizler tembel, uyuşuk insanlarız; hareketli, neşeli, dışadönük her insan bizi etkiler, ben de etkilendim itiraf ediyorum. durağanlık can sıkıcıdır, bu yüzden mona lisa benim canımı sıkıyor dostlarım. sıla hanım ise yürüyen bir mosa lisa'ydı dün, şu anda ise realizme ve fantezilere kurban verilmiş, sanatsal değeri hızla irtifa kaybetmiş, alaycı bir kadındır o kadar! sıla selviler, hareketlenmeleriyle ve yarattığı gizemiyle ilgi uyandıran görsel bir şov sundu dün bana, bugün ise o mükemmelliğin yerini gerçeklik ve imkansızın imkanlı hale gelmesi aldı ve sıla hanım artık izlenmeye değer bir arzu nesnesi değildir" dedim. soluğum kesilmişti, bu kadar lafı uzatmam gerekmezdi, çok konuşan gebeş parti adamları gibi olmuştum- ben bu partinin ve birçok eğlencenin sıkılan adamıydım, öfleyen, sürekli kravatını düzelten, içkisini tazeleten, sohbetlerde alaycı tavır takınan, az konuşan, konuştuğunda da laf sokan budalanın tekiydim. özür dilerim bu partiler bana göre değil, esasında bana göre olan tek şey sıkıldığımı belirtebileceğim özgür bir dünyadır.
sıla şaşkındı -artık ona sıla diyorum- onun tavırlarını bir anda kendime yönelik bir saldırı olarak ele almam onu şaşırtmıştı. sıla "pardon gitmem gerekiyor" dedi. üff yine aynı şeyi yapıyordu. bu yaptığının farkında değil miydi? gitmek istediğini haykırarak ağırlığını koyması, yine ilgi nesnesine dönüşmesi canımı sıkıyordu. "geçen gün paris'te bir sergide..." bu adamın da... neyse! sıla'nın peşisıra partiden ayrıldım. bu kadın çok hızlı yürüyor. nefesim kesilmişti. sonunda ona yetiştim:
-pardon siz de mi partiden sıkıldınız?
-ha-ha! duruma en uygun komik ve reddedilemez sevimlilik bu mu oluyor?
-sanırım fırlattığınız taşlar hem kafamı hem de kalbimi kıracak!
-kalbiniz?
-aman allah'ım bir tane daha!
-benimle gelin!
aradan yıllar geçti ve ben hala sıla'nın peşindeyim. o nereye ben oraya. nereye? peki.
deliler için senfoni
evimiz çıplak bir bakire
içine girdiğinizde sıcacıktır,
eşikte bekletiriz sizi
içeri buyrun ederiz, geliniz!
evimizde yatak ve yemek vardır
size tüm içtenliğimizi göstermek isteriz
geliniz, sizler için iyi giyindik bugün.
sokağın başında hurda bir araba vardır
direksiyonunda çocukluğumuzu gazladığımız (ah)
meyve veren birkaç ağaç vardır,
kayarak düştü erhan,
geliniz, sokağımızdan geçiniz.
-nasılsınız efendim?
-iyiyiz hamdolsun sizi sormalı?
-paspasa ayağınızı silmediniz, neden?
-anlayamadım, pardon?
-zile neden uzun uzun bastınız?
-ne diyorsunuz canım siz de?
-havalar da pek ısındı canım!
-ne dediniz?
eskiden yaşlıları pek severdim
paraları vardı ölmeyi bekliyorlardı
ikincisi küfür etmiyorlardı
üçüncüsü birbirlerini duymuyorlardı
yaşlıları seviyordum sebep
tarih biliyorlardı.
onları yemek yerken seyretmek büyük zevkti,
ikinci dünya savaşında boş kalan midelerini dolduruyorlardı sanki.
yaşlılar artık bir şey bilmiyor
boş bakıyorlar bunak hepsi
evimiz yaşlanmaya karşıdır
realist oda kapılarımız vardır
buzlu camdan kapılar
kartonpiyerden tavanı vardır
iyi ki de vardır
ya yerlerdeki parkeler olmasaydı?
ya buzdolabı olmasaydı annemi sever miydim?
kulaktan dolma sıralıyorum
marmara sanayi bölgesidir
sivas dağlık bir yerdir
ığdır ığdır ığdır, evet öyledir.
ülkemizin batısı gelişmiştir,
doğusu dağlık olduğu için
-aman- çok esmer olduğu için
-neyse- çok uzak olduğu için
kısaca doğuda kaldığı için
-üff- sevmiyorum doğuyu.
kadınlarımız güzeldir
içleri temizdir, geniştir
iki oda bir salondur
erkeklerimiz alelemum kısadır
aptaldır hımbıldır
ama iyidir
kadınlarımız/erkeklerimiz hayal kırıklığıdır
üzgündürler mutsuz olamadıkları için.
yanlış bilinir insanlarımız çok mutludur.
yurttaşlarımızın hepsi zengindir,
o kendi zenginlikleridir.
yurttaşlarımız sakin yaratılışlı, sağduyulu, iyi niyetli, akıllı, en birinci, en iyi, en ileri, aman tanrım, en zekidirler
öyle olmadığını iddia edenler:
-kendini zeki sananlar
-gerçekten zeki olanlar
-entelektüeller
-gazete okuyanlar
-zayıf ve çirkin suratlı olanlar
kadınlarımız ilgi çekici, şefkatli, sevecen, olgun, eğitimli, kültürlü, seksi, şehvetli
anaç, sadakatli, namuslu, ağırbaşlı ve de şişmandırlar
erkeklerimiz, aman!
evimiz her gün nitelikli yurttaşlarla dolup taşar
gönül yazar
beşer şaşar
vatan şaşmaz!
evimiz modernizmin beşiğidir
mutfağımız postmoderndir, hain!
şu yazarları okuruz. şu filmleri izleriz. şu şeyleri biliriz: babamı tanımam.
biraz da kendimden bahsedeyim
yaşantım bin metrekare günlerim üç saattir
kendimi geçindirecek kadar geçimli biriyim
üniversite okuyorum ve askere gideceğim
sabahları erken kalkarım ava çıkarım
evlenmeyi yarına kadar düşünmüyorum
bence ülkemizin içinde bulunduğu şu kötü günlerde,
yaşlanmamak en iyisi, süt içiyorum devamlı.
hayatımdan memnunum -bunu belirtme ihtiyacı duyuyorum-
eğitim farz, pardon.
evimiz tilkinin gözleridir
halktan gelir hakka gider, öyle iyidir.
yaşlılar bilgelerimizdir, çok susarlar
susmak evimizdeki en sağlam kolondur
depreme dayanıklı olmamazı her gün süt içmeye ve dizi film izlemeye borçluyuz.
evimizde aptallara yatacak yer yoktur
o yüzden sokakta kalıyoruz.
ne bilelim hayat bir sınavdır ve biz para kazanmayı öğrenemedik.
-yaşasın kölelerin birbirinden habersizliği.
-yaşasın! yahu yaşasın iletişimsizlik!
neden? ne neden? nasıl neden?
niçin? kimin için? eyvah, ben
sen, bizler, kemkümcüler, hemhemciler
iyimserler, medyumlar, katatonikler
budalalar, dehalar, ironikler, adamlar
her yerdeler.
onlar her yerdeler
ne? hani nerdeler?
yerdeler, gökteler
allah mı be bunlar?
evdeler, işteler
iyi bari it kopuk değiller
aşktalar, meşkteler
canlarım ya ne kadar sevimliler
evimiz küçüktür
kulaklarımız vardır
büyük kelimeler yutarlar
evimiz küçüktür
bir ayağımız hep dışarda kalır.
oha asalsdfkjakfkajfhgajas.
başka?
-miyoptik. üfff.
-ne kötü bir kelime oyunu. ticari bir başarı elde etmesi namümkün.
-bilmem. 0-2 saat 5 ytl. ispark. 34174. hmm. bak ne diyor "siz tiyatrocular gerçeklikten nefret ediyorsunuz". şu adam dedi.
-uygunsuz bir yerde bunu söylemesi ne garip. daha neler söyler kimbilir? bak şu kadının yaşı otuzu aşmış olmasına rağmen mizah dergisi okuyor. saçma.
-tamam da neden yani?
-bilmem.
-bu saatlere kalan insanları istatisklere dökmek istiyorum. beni durdurma, sadece eklemek istediklerini söyle.
-hepsi okumuş yazmış çocuklar.
-yılda okudukları kitap sayısı 10-15. düzenli olarak sinemaya gidiyorlar. konserlere gidiyorlar. birçoğu televizyon izlemiyor. hmm.
-hepsinin iyi bir müzik arşivi var.
-bu insanlara bulaşılmaz. sakin görünüşlüler. birbirlerini süzüyorlar sürekli. bak şu kadına dikkat et, deminden beri mizah dergili kadının konuşmasını dinliyor. kendince çıkarımlar yapıyor. aynen benim şu anda yapıyor olduğum gibi. eleştiriyor, beğenmiyor. dalga geçiyor.
-çünkü alaycılık tek silahları. bu üçüncü sigara, ilk ikisini anladım da bu neden?
-ilki ihtiyaç, ikincisi keyif, üçüncüsü hiç. ımmm şey. bilmem.
-ruh haline uygun durumlarda sigara içerler.
-doğru. birer tane daha içelim mi?
-paralarının son kuruşuna kadar içerler.
-bilmem. öyle mi yaparlar? içmeyecek misin?
-bilmem. alayım bir tane daha. başka?
-mina diye bir kız vardı. akif diye bir sevgilisi vardı. ayrılmışlar. neden bilmiyorum. mina, midesinin bulandığını söyledi. kız arkadaşım onu lavobaya götürdü. mina'nın bir avuç dolusu ilaç içtiğini söyledi. hastaneye gittik. midesini yıkattırdık. akif'i aradık. akif ilgilenmedi. akif çok aklı başında bir çocuktu. ilgilenmedi. mina intihar edince, benim de midem bulandı.
-başka?
-hasan'ın kız kardeşi emine vardı. çocuktuk o zamanlar. emine kuytuda bana ve birkaç arkadaşıma kukusunu açıp gösterirdi. bir şey anlamazdık. sonra emine ağlardı. bana garip gelirdi.
-başka?
-bizim eski evin arkasında iki adam görmüştüm. adamın biri ayakta duruyor, diğeri çömelmiş. çocuktum pek bir şey anlamadım. bilmem.
-başka?
-ersin vardı. bir gün eski sevgilimle parkta otururken, romantikti o zamanlar parkta oturmak, ersin yanımıza geldi. park karanlıktı, tamam romantik değildi, benden sigara istedi. sigara verdim. para istedi. vermedim. sonra beni tanıdı, karanlıkta yüzümü görememiş, utandı. gitti. ersin'i evlerinin önündeki ağaca asmışlar. kimin yaptığı bulunamamış. annesi sabah kalktığında oğlunu ağaçta asılı görmüş. kadın delirmiş. öyle.
-cinsellik, intihar girişimi, homoseksüellik, cinayet yazsana bunları. başka?
-bilmem. bunlar bana sıkıcı geliyor. sen anlat başka?
-erol vardı. erol kaza yaptı. öldü erol. öyle yani.
-kiraz bal diye bir kız vardı. neyse.
-fairuz diye bir kız vardı. feyruz derdik ona. şıh hamit ile kaçtı. gece bunları basmışlar, sevişiyorlarmış. fairuz'u dövüyorlardı. fairuz'u iyi dövdüler. ben seyrettim. bir sigaraadam bana da tekme salladı "siktir git lan burdan" dedi. koştum. eve geldim şirinler başlamıştı.
-başka?
-şu kadının çantası açık. bir kitap görünüyor. ben burdan adını göremiyorum.
-kürk mantolu madonna. çantada taşınacak bir kitap mı bu şimdi?
-çarpılacak haberi yok. düşünsene kadın bu kitabı bitirdikten sonra gözyaşlarını tutamıyor. ve şöyle diyor "o kadar güzel bir kitap ki gözyaşlarımı tutamadım, ağlamaktan göz pınarlarım kurudu".
-çok klişe.
-bilmem. saçlarını sola doğru tarasana.
-böyle iyi.
-kendine güvenin gelir. sola yatır.
-olur.
-"siz tiyatrocular gerçeklikten nefret ediyorsunuz, ben bunu eleştirdiğimde de bana karşı cephe alıyorsunuz" diyor adam.
-biz insanlar gerçeklikten nefret ediyoruz. ımmm.
-diyor adam.
30 Haziran 2010 Çarşamba
capslerle anadolu
- gürültüye tahammül edemeyrum. yorucu bir dönem sonunda, bağırışlara çağrışlara gelemiyorum. mümkünse 1 hafta kadar uyuyacağım. ondan sonra vücut yeni hücreler yapmaya başlar herhalde, bir yenilenme olur. amen.
- ne zamandır sevgili zırtlan okurlarını haberdar etmek istediğim olağanüstü bir ressam var, huzurlarınızda hieronymus bosch.
- yine zırtlan okurlarına tavsiyem var, metallica'nın load albümünü sömürüne kadar dinleyin. bach, chopin, rachmaninoff dinlemekten vakit ayıramazsınız biliyorum. hmmm.
- dostlarım inci sözlük. ben şu başlığın hepsini şopar gibi okudum haha: yarın kız arkadaşımla son konuşmamı yapcam
- son olarak bugünki resimli anlatımımıza, birayla noktayı koyuyoruz. bira'yı kadınlar bulmuş aslında heh he, üretiminden kadınlar sorumluymuş. ne gerek var böyle bir bilgiye değil mi? içiniz sorgulamayınız bence de.
arkadaşlar haziran sonu!
bu gece saat 22.00 sularında, kadıköy iskelesi'nde çocukluğumuzu yakıyoruz. durumu olan okurları törenimize bekleriz.
29 Haziran 2010 Salı
thrash'miş!
madem herkes yazmış konserle ilgili yorumlarını, o halde ben de bi yerinden tutayım.
öğlen 5'te uyanıp da saat 7de ancak slayer'a yetişmem benim tipik bir grunge dinleyicisi olduğumu kanıtlar nitelikte olduğundan yorumlarımı çok da ciddiye almayacağınzı umuyorum.
ilk olarak son anda bi çakallık yapıp konseri vip'den izlediğimi eklemeden edemicem dostlarım. slayer'ı falan geçiyorum ilgi alanım değil ama, metallica'nın diğer setlistlerinde yer almayan 'en bilindik' şarkılarını türkiye'de seçmesi, bizim en ağırından bir üçüncü dünya ülkesi olduğumuzu en iyi şekilde kanıtlıyordu sanıyorum. yani şaşırıyorum ben 21 yaşındayken bu kadar içim geçti, her halttan hemen sıkılıyorum, hemencene herkesten nefret ediyorum ama adamlar bu işi aşkla şevle yürütüyor belli. neticede saygı duymamak mümkün değil. o yüzden lars sana güveniyorum ve en yakın zamanda tekrar görüşeceğimize inanıyorum. sözlerimi jaymes'in sorusunu cevaplayarak bitiriyorum:
-do you feel what i feel?
-yes, we do!
öğlen 5'te uyanıp da saat 7de ancak slayer'a yetişmem benim tipik bir grunge dinleyicisi olduğumu kanıtlar nitelikte olduğundan yorumlarımı çok da ciddiye almayacağınzı umuyorum.
ilk olarak son anda bi çakallık yapıp konseri vip'den izlediğimi eklemeden edemicem dostlarım. slayer'ı falan geçiyorum ilgi alanım değil ama, metallica'nın diğer setlistlerinde yer almayan 'en bilindik' şarkılarını türkiye'de seçmesi, bizim en ağırından bir üçüncü dünya ülkesi olduğumuzu en iyi şekilde kanıtlıyordu sanıyorum. yani şaşırıyorum ben 21 yaşındayken bu kadar içim geçti, her halttan hemen sıkılıyorum, hemencene herkesten nefret ediyorum ama adamlar bu işi aşkla şevle yürütüyor belli. neticede saygı duymamak mümkün değil. o yüzden lars sana güveniyorum ve en yakın zamanda tekrar görüşeceğimize inanıyorum. sözlerimi jaymes'in sorusunu cevaplayarak bitiriyorum:
-do you feel what i feel?
-yes, we do!
27 Haziran 2010 Pazar
merve'nin aklına bişi gelmiş [videolu]
hadi gel uzatma!
ımmm şeyyy ımmm şeyyy neyse hava cok sicak oldu gidip dus alayim bari. iyi olur ya. lan bunu neden yapıyorsunuz? saçmalığın adını neden "deney yapıyom ben yeaa" koyuyorsunuz?
-Tamam ilgi bekliyordum ama iki günde bu kadar ilgi biraz fazla oldu :) Hakkımda ortaya atılan iddiaları okumaktan şu saate kadar bir şeyler yazamadım, o derece. Yazılanları okurken bazen gülüyorum, bazen üzülüyorum, bazen kızıyorum. Ama hala pişman değilim. İyi ki yaptım diyorum. İyi ki yaptım da bir şeylerin farkına vardı insanlar. Fake olduğumu düşünmelerini bile umursamıyorum. Kararlı bir şekilde arayışımı sürdürüyorum. Bakalım şu meret bana aradığımı buldurabilecek mi.
merve i.
devrimci merve'yi yürekten selamlıyorum.
25 Haziran 2010 Cuma
:D
İLGİLİ HABER:
ŞEHİTLERİN ANISI İÇİN DURDURUN BU REZALETİ
MURAT ALAN'IN HABERİ...
Birbiri ardına gelen saldırı ve şehit haberleri Türkiye'yi derinden sarsarken Sabancı Holdingin Akbank'ı, Siyonist İsrail firmalarının gençliğimizi zehirleyen konserine verdikleri desteği devam ettireceklerini duyurdu. Cuma günü İsrailli şirket Purple Concerts'ın Türkiye'ye getireceği Rammstein isimli ahlaksız grubun konserine sponsor olan Sabancı Holdinge bağlı Akbank, tüm tepkilere rağmen sponsorluktan vazgeçilmeyeceği ve abartılacak bir durum olmadığı açıklamasında bulundu.
GERİ ADIM YOK SİYONİST FİRMAYA DESTEĞE DEVAM
Homoseksüellik ve sadizm dahil her türlü sapıklığı özendirdiği için Avrupa'nın birçok ülkesinde ‘toplum düşmanı' ilan edilen Alman grubu Rammstein'ı Türkiye'ye getirip gençlerimizi zehirlemeye çalışan İsrailli organizatör şirkete sponsorluk desteği sağlayan Akbank, kararından geri adım atmıyor.
Sanat bahane edilerek her türlü rezilliğin sergilendiği konsere destek olan Akbank, milli ve manevi değerlere gösterdiği saygı ile milletin takdirini kazanan merhum Sakıp Sabancı'nın hatırası ile çelişmekle suçlanıyor.
Konu ile ilgili gazetemizi arayan Akbank Kurumsal İletişim Bölüm Başkanı Murat Göllü, Rammstein'ın gayet normal bir grup olduğunu iddia ederken, İsrailli firmaya sponsor olmaktan vazgeçmeyeceklerini söyledi. Muhabirimizin, “İsrail ve taşeronları Türkiye üzerindeki alçak planlarını gizleme gereği dahi duymadan uyguladığı şu günlerde Siyonist İsrail firmasına destek olup Avrupa'nın en ahlaksız grubunu Türkiye'ye getirmeniz doğru mu?” şeklindeki sorusuna, “Biz sanatı destekliyoruz, hangi firma kime ait bunu takip edemeyiz. Binlerce sponsorluğumuz var” cevabını Göllü, firmanın kime ait olduğunu bilmediklerini belirtti. “İslami duyarlılığı olan organizatör firmalara da sponsor olur musunuz veya kazara Hamas'a destek olsanız durum ortaya çıkınca sponsorluğu iptal eder misiniz?” şeklindeki soruyu cevap vermek istemeyen Göllü, durumun bu kadar abartılmaması gerektiğini söyledi.
İÇKİ VE YAŞ SINIRLAMASI YOK
Beşiktaş İnönü Stadı'nda cuma günü başlayıp pazar gecesine kadar devam edecek festival organizasyonu, Gazze'ye yardım götürürken şehid edilen insanımıza nispet edercesine Purple Concerts isimli İsrail firmasına verildi. Festivalin güvenliğini ise daha önce haberlerimiz ile Mossad ajanlarından kurulduğunu ortaya çıkardığımız ICTS isimli firmanın sağlayacağı biliniyor. Purple Concerts isimli firmanın iki ortağı bulunuyor. Ortaklardan Marcel Avram İsrail doğumlu ve İsviçre'de yaşarken, diğer ortak Hagai Strohweiss ise İsrail'de yaşayan eski bir İsrail Özel Kuvvetler askeri olması dikkat çekiyor. Festivalin ayrı bir skandalı ise yaş sınırı ve alkol yasağının olmaması. İstanbul Valiliği'nin bu duruma müdahale etmesi bekleniyor.
Akbank, alkolün serbest olduğu ve türlü rezilliklerin yaşanması beklenen konsere desteğini sürdüreceğini açıkladı. Gazetemizi arayan Akbank Kurumsal İletişim Bölüm Başkanı Murat Göllü, internette türlü ahlaksız video klipleri bulunan Rammstein'ın gayet normal bir grup olduğunu iddia ederken, İsrailli firmaya sponsor olmaktan vazgeçmeyeceklerini söyledi.
AVRUPA'DA BİRÇOK ÜLKEYE GİRİŞLERİ DAHİ YASAK
Rammstein'ın şiddet, mazoşizm, homoseksüellik ve diğer sapıklıkları özendirmesi sebebi ile birçok Avrupa ülkesinde yasaklandığı biliniyor. Grubun ülkelerinde konser vermesine en son yasak getiren ülke ise Beyaz Rusya. Beyaz Rusya Sosyal Ahlak Konseyi, Devlet Başkanı Alexander Lukaschenko'nun da desteğiyle grubun Minsk konseri öncesi Rammstein'ı halk düşmanı ilan etti. Rammstein şarkılarının toplum ahlakını çökerttiğini belirten devlet başkanı Lukaschenko, sergilenen iğrençliğin eğlence veya müzikle izah edilebilir bir şey olmadığını kaydediyor.
ŞEHİTLERİN ANISI İÇİN DURDURUN BU REZALETİ
MURAT ALAN'IN HABERİ...
Birbiri ardına gelen saldırı ve şehit haberleri Türkiye'yi derinden sarsarken Sabancı Holdingin Akbank'ı, Siyonist İsrail firmalarının gençliğimizi zehirleyen konserine verdikleri desteği devam ettireceklerini duyurdu. Cuma günü İsrailli şirket Purple Concerts'ın Türkiye'ye getireceği Rammstein isimli ahlaksız grubun konserine sponsor olan Sabancı Holdinge bağlı Akbank, tüm tepkilere rağmen sponsorluktan vazgeçilmeyeceği ve abartılacak bir durum olmadığı açıklamasında bulundu.
GERİ ADIM YOK SİYONİST FİRMAYA DESTEĞE DEVAM
Homoseksüellik ve sadizm dahil her türlü sapıklığı özendirdiği için Avrupa'nın birçok ülkesinde ‘toplum düşmanı' ilan edilen Alman grubu Rammstein'ı Türkiye'ye getirip gençlerimizi zehirlemeye çalışan İsrailli organizatör şirkete sponsorluk desteği sağlayan Akbank, kararından geri adım atmıyor.
Sanat bahane edilerek her türlü rezilliğin sergilendiği konsere destek olan Akbank, milli ve manevi değerlere gösterdiği saygı ile milletin takdirini kazanan merhum Sakıp Sabancı'nın hatırası ile çelişmekle suçlanıyor.
Konu ile ilgili gazetemizi arayan Akbank Kurumsal İletişim Bölüm Başkanı Murat Göllü, Rammstein'ın gayet normal bir grup olduğunu iddia ederken, İsrailli firmaya sponsor olmaktan vazgeçmeyeceklerini söyledi. Muhabirimizin, “İsrail ve taşeronları Türkiye üzerindeki alçak planlarını gizleme gereği dahi duymadan uyguladığı şu günlerde Siyonist İsrail firmasına destek olup Avrupa'nın en ahlaksız grubunu Türkiye'ye getirmeniz doğru mu?” şeklindeki sorusuna, “Biz sanatı destekliyoruz, hangi firma kime ait bunu takip edemeyiz. Binlerce sponsorluğumuz var” cevabını Göllü, firmanın kime ait olduğunu bilmediklerini belirtti. “İslami duyarlılığı olan organizatör firmalara da sponsor olur musunuz veya kazara Hamas'a destek olsanız durum ortaya çıkınca sponsorluğu iptal eder misiniz?” şeklindeki soruyu cevap vermek istemeyen Göllü, durumun bu kadar abartılmaması gerektiğini söyledi.
İÇKİ VE YAŞ SINIRLAMASI YOK
Beşiktaş İnönü Stadı'nda cuma günü başlayıp pazar gecesine kadar devam edecek festival organizasyonu, Gazze'ye yardım götürürken şehid edilen insanımıza nispet edercesine Purple Concerts isimli İsrail firmasına verildi. Festivalin güvenliğini ise daha önce haberlerimiz ile Mossad ajanlarından kurulduğunu ortaya çıkardığımız ICTS isimli firmanın sağlayacağı biliniyor. Purple Concerts isimli firmanın iki ortağı bulunuyor. Ortaklardan Marcel Avram İsrail doğumlu ve İsviçre'de yaşarken, diğer ortak Hagai Strohweiss ise İsrail'de yaşayan eski bir İsrail Özel Kuvvetler askeri olması dikkat çekiyor. Festivalin ayrı bir skandalı ise yaş sınırı ve alkol yasağının olmaması. İstanbul Valiliği'nin bu duruma müdahale etmesi bekleniyor.
Akbank, alkolün serbest olduğu ve türlü rezilliklerin yaşanması beklenen konsere desteğini sürdüreceğini açıkladı. Gazetemizi arayan Akbank Kurumsal İletişim Bölüm Başkanı Murat Göllü, internette türlü ahlaksız video klipleri bulunan Rammstein'ın gayet normal bir grup olduğunu iddia ederken, İsrailli firmaya sponsor olmaktan vazgeçmeyeceklerini söyledi.
AVRUPA'DA BİRÇOK ÜLKEYE GİRİŞLERİ DAHİ YASAK
Rammstein'ın şiddet, mazoşizm, homoseksüellik ve diğer sapıklıkları özendirmesi sebebi ile birçok Avrupa ülkesinde yasaklandığı biliniyor. Grubun ülkelerinde konser vermesine en son yasak getiren ülke ise Beyaz Rusya. Beyaz Rusya Sosyal Ahlak Konseyi, Devlet Başkanı Alexander Lukaschenko'nun da desteğiyle grubun Minsk konseri öncesi Rammstein'ı halk düşmanı ilan etti. Rammstein şarkılarının toplum ahlakını çökerttiğini belirten devlet başkanı Lukaschenko, sergilenen iğrençliğin eğlence veya müzikle izah edilebilir bir şey olmadığını kaydediyor.
özlemek
“ Hiç başımızdan eksik olmayan gökyüzüne, günün karanlık saatlerine, ara sıra kopsa da fırtınalara, bir gün boğulacağımız denizlere, neler olacağını bilmesek de geleceğe, kötülüklerle dolu olsa bile tarihe, tarihin akışını düze çıkarmaya çalışan tüm güzel yüzlü çocuklara, Don Kişot’lara, ateş hırsızlarına, Ernesto Che Guevara’ya, yollara, yolculuklara, sevgililere, sevişmelere, sadece düşleyebildiğimiz olamamazlıklara, üşürken ısınmalara, her şeyden sıcak annelere, babalara ve tadını bütün bunlardan alan şarkılara kendi sıcaklığımızı gönderiyoruz. Kötü şeyler gördük: Savaşlar, katliamlar, ölen öldürülen çocuklar gördük. Kendi dilini kendi kültürünü, kendisini kaybeden insanlar ve topluluklar gördük. Yanan kentler, köyler, ormanlar, hayvanlar gördük. Yoksul insanlar, ağlayan anneler, babalar, her gün bile bile sokaklarda ölüme koşan tinerci çocuklar gördük, biz de öldük. Ama her şeye rağmen bu dünyada şarkılar söyleyebildik. Teşekkürler Dünya
23 Haziran 2010 Çarşamba
20 Haziran 2010 Pazar
17 Haziran 2010 Perşembe
14 Haziran 2010 Pazartesi
callahan vs ketenci bey [bir trajik tartışmanın acı sonuçları]
ketenci bey: kapak olsun olm.
callahan: olm gelme üstüme :(((((
ketenci bey: müslümanlar forever!
callahan: olm öyle galiba lan :)))))
ketenci bey: he şöyle saygı duy.
callahan: saygı duyuyorum dostum. olm bir freud yetmedi lan :)))
ketenci bey: ali kuşçu hoplatır :)
callahan: marx bile kurtaramadı
ketenci bey: ibn rüşd koydu olm.
callahan: olm ateistler kazanır ama bak.
ketenci bey: git kendini üzdürmeden :)
callahan: ama olm bi şekilde kazanmam gerekiyor. hristiyanlar koyar ama.
ketenci bey: bak o olur :)
callahan: yahudiler de koyar gibi gelmişti lan.
ketenci bey: caps aldım bittin olm sen.
callahan: eyvallah.
çeviri
suddenly something has
happened to me
as i was having my cup of tea
bana aniden bir haller geldi dostlarım
çayımı yudumlarken
suddenly i was feeling depressed
i was utterly and totally stressed
birden dehşete düştüm
dünya tamamen başıma yıkılmıştı
do you know you made me cry
do you know you made me die
beni ağlattın, beni öldürdün, biliyor musun
lanet gelsin sana
and the thing that gets to me
is you'll never really see
and the thing that freaks me out
is i'll always be in doubt
senin gözlerin kör olmuş,
bir bok görmüyorsun
söyle!
hep böyle mi kalıcam ben?
it is a lovely thing that we have
it is a lovely thing that we
it is a lovely thing, the animal
the animal instinct
ay pek hoş
ay pek hoş asdfdfads
içime hayvan girmiş
hayvan girmiş
so take my hands and come with me
we will change reality
so take my hands and we will pray
they won't take you away
elimi tut da gerçeğin anasını satalım
biraz da dua edelim
seni benden almasınlar
they will never make me cry, no
they will never make me die
böylece bir daha asla beni ağlatamayacaklar
(sonlarda yine iclal aydın oldum, zamanla düzelecek söz)
happened to me
as i was having my cup of tea
bana aniden bir haller geldi dostlarım
çayımı yudumlarken
suddenly i was feeling depressed
i was utterly and totally stressed
birden dehşete düştüm
dünya tamamen başıma yıkılmıştı
do you know you made me cry
do you know you made me die
beni ağlattın, beni öldürdün, biliyor musun
lanet gelsin sana
and the thing that gets to me
is you'll never really see
and the thing that freaks me out
is i'll always be in doubt
senin gözlerin kör olmuş,
bir bok görmüyorsun
söyle!
hep böyle mi kalıcam ben?
it is a lovely thing that we have
it is a lovely thing that we
it is a lovely thing, the animal
the animal instinct
ay pek hoş
ay pek hoş asdfdfads
içime hayvan girmiş
hayvan girmiş
so take my hands and come with me
we will change reality
so take my hands and we will pray
they won't take you away
elimi tut da gerçeğin anasını satalım
biraz da dua edelim
seni benden almasınlar
they will never make me cry, no
they will never make me die
böylece bir daha asla beni ağlatamayacaklar
(sonlarda yine iclal aydın oldum, zamanla düzelecek söz)
13 Haziran 2010 Pazar
çingenetor'un dönüşü
sahalara geri döndüm dostlarım. bunun ne anlama geldiğini dikkatli okurlar anlayacaktır. (letheeeee)
farkındaysanız son zamanlarda ben değiştim. hem de ne değişme! iclal aydın olmama ramak kalmıştı ki, dün bir arkadaş kafamı soğuk su dolu leğene sokarak, 'kendine gel,benim canımı sıkma,duyarlılığına başlatma' dedi. tabi ben bir süre nefessiz kalınca aydınlandım ve kendime çeki düzen verdim.
üstümdeki ölü toprağı silkip, öfeledim. kalktım, aynaya baktım. günlerdir aynaya bakınca sadece gözlerim doluyordu, bu ne tipsizlik yarabbi diye feryat ediyordum. bu kez ise, böyle bir güzelliği bizimle paylaştığı için tanrıya şükrettim. aynadaki yansımamdan adeta bir prenses bana göz kırpıyordu. feri sönmüş gözlerime can gelmişti, saçlarım rapunzel'i kıskandırıyordu, gözlerim doğuştan sürmeliydi. utanmasam kendime aşık olacaktım.
kalktım,kendime kek yaptım. kimseye de bir lokma yedirmedim. tıpkı bir öküz gibi hepsini yedim. caddelere çıktım sonra, insanlara geri döndüm. sürekli espri yapıyor, kendi esprilerime en çok yine ben gülüyordum. güzel şeyler olmaya başladı sonra. ne biçimde mutluydum.
işte sınav dönemi çıktığım insanlığıma geri dönüyordum. peki geri dönen bir çingenetor ne yapar?
a)komik video paylaşır.
b)küfürlü yazı yazar.
c)fıkra anlatır.
d)hiçbiri
hepsini de yapıcam canlarım, wait for me.
farkındaysanız son zamanlarda ben değiştim. hem de ne değişme! iclal aydın olmama ramak kalmıştı ki, dün bir arkadaş kafamı soğuk su dolu leğene sokarak, 'kendine gel,benim canımı sıkma,duyarlılığına başlatma' dedi. tabi ben bir süre nefessiz kalınca aydınlandım ve kendime çeki düzen verdim.
üstümdeki ölü toprağı silkip, öfeledim. kalktım, aynaya baktım. günlerdir aynaya bakınca sadece gözlerim doluyordu, bu ne tipsizlik yarabbi diye feryat ediyordum. bu kez ise, böyle bir güzelliği bizimle paylaştığı için tanrıya şükrettim. aynadaki yansımamdan adeta bir prenses bana göz kırpıyordu. feri sönmüş gözlerime can gelmişti, saçlarım rapunzel'i kıskandırıyordu, gözlerim doğuştan sürmeliydi. utanmasam kendime aşık olacaktım.
kalktım,kendime kek yaptım. kimseye de bir lokma yedirmedim. tıpkı bir öküz gibi hepsini yedim. caddelere çıktım sonra, insanlara geri döndüm. sürekli espri yapıyor, kendi esprilerime en çok yine ben gülüyordum. güzel şeyler olmaya başladı sonra. ne biçimde mutluydum.
işte sınav dönemi çıktığım insanlığıma geri dönüyordum. peki geri dönen bir çingenetor ne yapar?
a)komik video paylaşır.
b)küfürlü yazı yazar.
c)fıkra anlatır.
d)hiçbiri
hepsini de yapıcam canlarım, wait for me.
12 Haziran 2010 Cumartesi
10 Haziran 2010 Perşembe
9 Haziran 2010 Çarşamba
7 Haziran 2010 Pazartesi
o'nun hikayesi #2#
'sanma ki günlerim güzel geçiyor
varamadığım evlerin var'
amanın da moda sahillerinde bekliyormuş. hüznünü sevsinler o'nun. kendine de gülebilmeyi öğrendi bugün.
araya birtakım zamanlar, birtakım amanlar girdiğinden o'nun hikayesi beklemede kaldı. şey diyorum, okul olur, ev olur, festival olur, şiir olur, ay olur, gün olur, ya olur olur.
'insanın duyguları mahremdir, duygu patlamalarını başkalarıyla paylaşması ise orospuluktur' diyen birini gördüyseniz o'dur. çarşaf gibi denize benziyor ruh hali, yaprak kımıldamıyora benziyor. ruh hali dedim değil mi? pardon. ruh hali tam aksine güçlü fırtınalara benziyor, fakat O'nu dışardan görseniz ermiş sanırsınız. O, dünyanın en iyi oyuncusudur. kendi kendine oynadığı binlerce piyesten bahsediyorum. hani şu kılıktan kılığa girdiği, hiçbirinin üstüne tam oturmadığı, kendi yalanına kendi beynini ikna edemediğinden hep huzursuz oynadığı oyunlar. siz hiç dünyanın her bir yerinde dünyanın her bir insanıyla olabileceğiniz her hali deneyip, sonucunda kendi lugatınızı 'ne fark eder ki' ile doldurdunuz mu? oturduğunuz koltukta karar kıldınız mı? sadece sarhoşken namaza yaklaştınız mı?
o gözünü kara edemeyenlerdendir. hayır değil,katiyyen cesaretsizliğinden değil, başka türlüsünü bilmediğinden. gönlü uçup gitmek isterken semavi ülkelere, ayağı takılandır yerdeki gölgelere. kafiyeyi sevmeyendir, diğer adı bilinç akışı. insanları çok sevip de kaçan, kaçtıkça kendini masalarda bulandır.
o canakıntısınakapılıpduvarıkapıkapıyıduvargörengillerden'dir. siz hiç günleri tereyağından kıl çeker gibi değil de, takvim yapraklarını hırsla kopartırcasına yaşadınız mı? hep deneyip, yine deneyip, daha iyi yenilmek yerine, yenilgiyi en baştan kabullendiniz mi? siz o'nun kara kaplı defterinden haberdar mısınız?
açtı bir gün defterini,bir bir döktü ortaya.yalnızım,dedi. dedi ki yalnızsın. çıkar yol göremiyorum, dünyanın buğusu kapladı önümü arkamı, gidiyorum, geliyorum, sokağın karanfil kokuyor, düşümde karanfil görüyorum, düş peşindesin düş peşime, peşin sıra yoksulluğu, yoksunluğu, bitmez tükenmez yolculuğu yaşamayayım, dedi. kapıduvar oldu. parolayı hatırlayamıyor şimdilerde.
umut dediler. unut dedi. en büyük kavgam kendimle, ben olmama izin verin, söz veriyorum rahatsızlık vermem, dedi. söz veriyorum rahatsızlık vermem dedi boyuna. mütemadiyen anlıyorum, biraz uzak durunuz dedi, içine kadar girdiniz. siz nefessiz kalmak nedir bilir misiniz?
gidiyorum, bari var olduğum zamanları vurgulayabileyim, bana böyle bakmayın, dedi. gidişini ancak kapıdaki ayak izlerinden ayırt edebildiniz.
varamadığım evlerin var'
amanın da moda sahillerinde bekliyormuş. hüznünü sevsinler o'nun. kendine de gülebilmeyi öğrendi bugün.
araya birtakım zamanlar, birtakım amanlar girdiğinden o'nun hikayesi beklemede kaldı. şey diyorum, okul olur, ev olur, festival olur, şiir olur, ay olur, gün olur, ya olur olur.
'insanın duyguları mahremdir, duygu patlamalarını başkalarıyla paylaşması ise orospuluktur' diyen birini gördüyseniz o'dur. çarşaf gibi denize benziyor ruh hali, yaprak kımıldamıyora benziyor. ruh hali dedim değil mi? pardon. ruh hali tam aksine güçlü fırtınalara benziyor, fakat O'nu dışardan görseniz ermiş sanırsınız. O, dünyanın en iyi oyuncusudur. kendi kendine oynadığı binlerce piyesten bahsediyorum. hani şu kılıktan kılığa girdiği, hiçbirinin üstüne tam oturmadığı, kendi yalanına kendi beynini ikna edemediğinden hep huzursuz oynadığı oyunlar. siz hiç dünyanın her bir yerinde dünyanın her bir insanıyla olabileceğiniz her hali deneyip, sonucunda kendi lugatınızı 'ne fark eder ki' ile doldurdunuz mu? oturduğunuz koltukta karar kıldınız mı? sadece sarhoşken namaza yaklaştınız mı?
o gözünü kara edemeyenlerdendir. hayır değil,katiyyen cesaretsizliğinden değil, başka türlüsünü bilmediğinden. gönlü uçup gitmek isterken semavi ülkelere, ayağı takılandır yerdeki gölgelere. kafiyeyi sevmeyendir, diğer adı bilinç akışı. insanları çok sevip de kaçan, kaçtıkça kendini masalarda bulandır.
o canakıntısınakapılıpduvarıkapıkapıyıduvargörengillerden'dir. siz hiç günleri tereyağından kıl çeker gibi değil de, takvim yapraklarını hırsla kopartırcasına yaşadınız mı? hep deneyip, yine deneyip, daha iyi yenilmek yerine, yenilgiyi en baştan kabullendiniz mi? siz o'nun kara kaplı defterinden haberdar mısınız?
açtı bir gün defterini,bir bir döktü ortaya.yalnızım,dedi. dedi ki yalnızsın. çıkar yol göremiyorum, dünyanın buğusu kapladı önümü arkamı, gidiyorum, geliyorum, sokağın karanfil kokuyor, düşümde karanfil görüyorum, düş peşindesin düş peşime, peşin sıra yoksulluğu, yoksunluğu, bitmez tükenmez yolculuğu yaşamayayım, dedi. kapıduvar oldu. parolayı hatırlayamıyor şimdilerde.
umut dediler. unut dedi. en büyük kavgam kendimle, ben olmama izin verin, söz veriyorum rahatsızlık vermem, dedi. söz veriyorum rahatsızlık vermem dedi boyuna. mütemadiyen anlıyorum, biraz uzak durunuz dedi, içine kadar girdiniz. siz nefessiz kalmak nedir bilir misiniz?
gidiyorum, bari var olduğum zamanları vurgulayabileyim, bana böyle bakmayın, dedi. gidişini ancak kapıdaki ayak izlerinden ayırt edebildiniz.
beyin yanıkları :(
aslında uyuyacaksın, koyunlar bir iki/ hmmsf hmmsf
iyi niyetle iyi şeyler yapılamıyor/ sayfa bilmem kaç tehlikeli oyunlar
4 haziran 2010 beynimin yanması, bahsettiğim kokunun kaynağı
tüm ezberlediklerim aktarmalı aklıma geliyor, bütünlemeler!
bana güneşi gösterin, yağmur olur cevap kağıdına yağarım,
aslında dersi bıraktığımdaki kararlılığı hayatımın hiçbir alanında sergileyemedim/ üzgünüm
tokat tokat üstüne geliyor, yanağımı çevirmekten usandım
biliyorum pH, biliyorum yüzey etkin madde, biliyorum liyofilizasyon
her şey birbirine, ben kendime karıştım/ beyazıt gibi durmayın
şunu bitireyim yatacağım -yatacak yerin yok senin-
başladığım mezarı bitireceğim, mezar başında f
logaritmik bir lirikselliğe aşırı epik tamlamalar eklerken,
tam da bu saatlerde beynime ilave bir kalp yanması
bütünüyle yanacaksın evrensel bir sızıyla
sübhanallah kardeş ibretlik bir karşılaşım,
cihan seni sevmiyorum, piç kurusu/ sen aşk oduna yanamazsın cihan
so on i wait my whole lifetime for you/ foryou!
nerde kalmıştık zen? beni arkamdan vurmayacaktın, peki ordan devam edelim
beni arkadaşlarımızdan vurdun/ cihana duyurdun ibneliğini
helal sana dürüstlük abidesi, hilkat garibesi, ahlak bekçisi
ananın amında açan güllerle beraber, merhaba ben sinirli bir insanım
o kadar şiirliyim ki sinir yazıyorum/ şuurumu kediye kökledim
beni bir güneş, bir de zen çarptın; ince hesapların insanı. ah.
bu kez yürüdüğüm yolları çaldılar/ ibneler gecekonduların üzerinden otoban geçirdiler
lan ne olacak isa? söyle, kuzularım de isa, tanrısının kuzusu seni!
geçen oturuyoruz bizi gördüler arkalarını döndüler/ basenleri çıkmış lan!
ondan sonracığıma ihaneti gördük işte, saygılar.
bir üzüldüm sormayın bakışlarım otobüs oldu, hatıralardan yolcu aldım indirdim!
sanırsın ki metaforik bir atmosferde anneme tecavüz edildi,
beynim yandı, çay içiyorduk en güzel bezginliğimizle
artık bana sağcılar da aşık oluyor dedirtemezsiniz bu saatten sonra!
başa dönelim. aslında uyuyacaksın şöyle sabah olacak, mal gibi kalacaksın
bir günden sonra artı bir gün, gelecekten bir gün düş, belirsizlikten de he.
şimdi dön otur dersin başına, kaldığın yerden allah-u ezber.
iyi niyetle iyi şeyler yapılamıyor/ sayfa bilmem kaç tehlikeli oyunlar
4 haziran 2010 beynimin yanması, bahsettiğim kokunun kaynağı
tüm ezberlediklerim aktarmalı aklıma geliyor, bütünlemeler!
bana güneşi gösterin, yağmur olur cevap kağıdına yağarım,
aslında dersi bıraktığımdaki kararlılığı hayatımın hiçbir alanında sergileyemedim/ üzgünüm
tokat tokat üstüne geliyor, yanağımı çevirmekten usandım
biliyorum pH, biliyorum yüzey etkin madde, biliyorum liyofilizasyon
her şey birbirine, ben kendime karıştım/ beyazıt gibi durmayın
şunu bitireyim yatacağım -yatacak yerin yok senin-
başladığım mezarı bitireceğim, mezar başında f
logaritmik bir lirikselliğe aşırı epik tamlamalar eklerken,
tam da bu saatlerde beynime ilave bir kalp yanması
bütünüyle yanacaksın evrensel bir sızıyla
sübhanallah kardeş ibretlik bir karşılaşım,
cihan seni sevmiyorum, piç kurusu/ sen aşk oduna yanamazsın cihan
so on i wait my whole lifetime for you/ foryou!
nerde kalmıştık zen? beni arkamdan vurmayacaktın, peki ordan devam edelim
beni arkadaşlarımızdan vurdun/ cihana duyurdun ibneliğini
helal sana dürüstlük abidesi, hilkat garibesi, ahlak bekçisi
ananın amında açan güllerle beraber, merhaba ben sinirli bir insanım
o kadar şiirliyim ki sinir yazıyorum/ şuurumu kediye kökledim
beni bir güneş, bir de zen çarptın; ince hesapların insanı. ah.
bu kez yürüdüğüm yolları çaldılar/ ibneler gecekonduların üzerinden otoban geçirdiler
lan ne olacak isa? söyle, kuzularım de isa, tanrısının kuzusu seni!
geçen oturuyoruz bizi gördüler arkalarını döndüler/ basenleri çıkmış lan!
ondan sonracığıma ihaneti gördük işte, saygılar.
bir üzüldüm sormayın bakışlarım otobüs oldu, hatıralardan yolcu aldım indirdim!
sanırsın ki metaforik bir atmosferde anneme tecavüz edildi,
beynim yandı, çay içiyorduk en güzel bezginliğimizle
artık bana sağcılar da aşık oluyor dedirtemezsiniz bu saatten sonra!
başa dönelim. aslında uyuyacaksın şöyle sabah olacak, mal gibi kalacaksın
bir günden sonra artı bir gün, gelecekten bir gün düş, belirsizlikten de he.
şimdi dön otur dersin başına, kaldığın yerden allah-u ezber.
6 Haziran 2010 Pazar
5 Haziran 2010 Cumartesi
vol 6
insan.
ins.
an.
anma arkadaş
taş olsa yerinde çatlardı taş
sıkılmak
tıkılmak
yıkılmak
sevmediğin zamanlarda öğrendin susmayı
forever heart attacks
sıcak,hava çok sıcak
seni teorik olarak aşağılıyorlar
sen pratik olarak görmezden geliyorsun
yine,yeniden
çe-liş-ki-ne-ki
post
modern
postmodern
ağlamayan gözden
hissetmeyen kalpten
vazgeçtim
vaz
geç
nasılsa görebilenler
göremeyenlere bildirecek
ins.
an.
anma arkadaş
taş olsa yerinde çatlardı taş
sıkılmak
tıkılmak
yıkılmak
sevmediğin zamanlarda öğrendin susmayı
forever heart attacks
sıcak,hava çok sıcak
seni teorik olarak aşağılıyorlar
sen pratik olarak görmezden geliyorsun
yine,yeniden
çe-liş-ki-ne-ki
post
modern
postmodern
ağlamayan gözden
hissetmeyen kalpten
vazgeçtim
vaz
geç
nasılsa görebilenler
göremeyenlere bildirecek
1 Haziran 2010 Salı
ne demek gitmeselermiş?
sabahtan beri okumaktan, şuraya buraya bakmaktan, sosyal ağlarda zeka kapasitesi analizi yapmaktan filan nevrim döndü ve onca bilgi kirliliği içinde, kayda değer bir analiz de yapmak pek mümkün olmayacak ama, girizleyelim:
şöyle bir cümleyi çok duydum, açıkçası ilk başta bu cümleye aldandım bile, güya objektivizm adına. cümle şu "yahu onlar da gitmeselermiş, israil bu konuda restini koymuştu zaten". bu düşünce pragmatism açısından pek doğru. evet doğru çünkü sen oraya gidersen -daha önceki eylemlerinde olduğu gibi- israil seni vuracaktır, ya da başka yaptırım uygulayacaktır. nitekim saldırdılar. uluslarası deniz hukuku filan hiç kafa karıştırmadan, israil'in de yaptığı zottirik açıklamaları -vay efendim gemiye inen askerlere sopalarla saldırdılar, oysa askerlerimiz onlarla konuşmaya gitmişti, zaten efendim biz gemilerin bilmem ne limanına yanaşmalarına söyledik-bir kenara bırakırsak, elimizde somut şey olarak insanların ölmesi kalıyor. ölüme kılıf uydurmak, onun üzerine politikalar üretmek, bir halkı tümden lanetlemek filan pek gireşeceğim işler değil.
bir başka yaklaşım da şu: "İHH hamas propagandası yapıyor, israil'i tahrik ediyor, suç sadece israil'de değil". buna benim yaklaşımım öyle lafı dolandırmadan -hamas'ı da zerre sevmem-, İHH'nın yaptığı yardım adı altında filistinlilerin sorunlarını gündeme getirmektir, bu provokatif de olabilir. bunu şurdan anlıyoruz zaten, gemiler yola çıkmadan türkiye ile israil'in restleşmesinden. ben yardımın içeriğini -ilaç, yiyecek falan filan- pek önemsemedim. önemli olan ve artık dünya'nın gözüne sokulması gereken israil'in bu gibi yardımların yapılmasına koyduğu engeli, bu gibi şeylerden yola çıkarak da dünyaya filistinlilerin mağduriyetini gösterebilmekti. İHH [şunu da araya sokmak niyetindeyim: burdan devam.] bu konuda başarılı oldu mu? oldu (bu da dünyaya yansıması). peki ölen insanlar?
şöyle zottirik reaksiyonlar da gördüm:
bir başka yaklaşım da şu: "İHH hamas propagandası yapıyor, israil'i tahrik ediyor, suç sadece israil'de değil". buna benim yaklaşımım öyle lafı dolandırmadan -hamas'ı da zerre sevmem-, İHH'nın yaptığı yardım adı altında filistinlilerin sorunlarını gündeme getirmektir, bu provokatif de olabilir. bunu şurdan anlıyoruz zaten, gemiler yola çıkmadan türkiye ile israil'in restleşmesinden. ben yardımın içeriğini -ilaç, yiyecek falan filan- pek önemsemedim. önemli olan ve artık dünya'nın gözüne sokulması gereken israil'in bu gibi yardımların yapılmasına koyduğu engeli, bu gibi şeylerden yola çıkarak da dünyaya filistinlilerin mağduriyetini gösterebilmekti. İHH [şunu da araya sokmak niyetindeyim: burdan devam.] bu konuda başarılı oldu mu? oldu (bu da dünyaya yansıması). peki ölen insanlar?
şöyle zottirik reaksiyonlar da gördüm:
- hitler'in yahudiler üzerine sözü. bazen anlık ivmelenmedir, olur öyle diyorum, esasında öyle düşünmeyecek kadar sığ insanlar olmadıklarını tahayyül ediyorum (iyi niyetimi sürekli koruyorum), fakat olmuyor arkadaşım. şu gerzekliği her yerde sergilemeyin, duruşunuzu belirleyin, ordaki oksimoronluğu anlayın artık. tepkinde haklısın ama bunda haksızsın ibne.
- beyaz türklerin de şöyle bir kaygısı var, bu bilinçaltı okumasıdır yanılıyor da olabilirim, "yahu bu en çok erdoğan'a ve akp'ye yarayacak :(". bi siktirol git lan.
- "ya bizim insanımız balık hafızalıdır unutur yarın" genel yönelim bu yönde. tam kafe siyaseti işte bu. unutulur diyorsan, toplum mühendisiyim ben bu işlerden çok iyi anlarım diyorsan haklısın abi. sen hep haklısın lan.
- "bu bir savaş sebebidir". evet, şu anda türkiye'nin savaş açması için yeter sebep var. iran'da arkadan türkiye'den bir kıvılcım bekliyor zaten. de sonra abi? sonra ne olacak? savaşa engel olayım derken savaşacak mısın? tabii dişe diş, göze göz.
- açık seçik antisemitizm propagandası yapılıyor. bakıyorum herif hadisler, ayetlerle filan konuşuyor. lan? necip fazıl'dan alıntılarla geliyor adam. yahu iki dakika duruş sergileyin diyorum başka bir şey demiyorum. yine iyi niyetimi koruyarak "anlık ivmelenmeler, kimse yahudi düşmanı filan değil". türkiye'deki museviler duyarlılıklarından mı korkularından mı bilmiyorum şöyle açıklama yapmışlar: 'Gemiye müdahele: “kamuoyunun üzüntüsünü paylaşıyoruz”'.
- boykot çağrısı yapılıyor işte ürünler listeleniyor, bunları bunları kullanmayın filan. denyonun biri çıkıyor "facebook'un sahibi de yahudi keh keh keh" diyor. işte böyle olağanüstü durumlarda ne kadar duygusallaşırsak ortaya o kadar aptal manzara çıkıyor ortaya.
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)