hepimiz ayrı havalardayız. marjinal sevgililerimiz olsun istiyoruz. sonra es kaza oluyor bir tane. ama marjinal ilişkiler yaşamıyoruz. kişiyi marjinal kılan her özellk ilişki dediğimiz şeyin rutini içinde eriyip gidiyor. çünkü hepimiz aynı şeyleri yapıyoruz. sevgilimizin elini tutuyoruz, öpüyoruz falan. günde bikaç kez telefonda konuşmayınca, mesaj atmayınca triplere giriyoruz. kuytu mekanlar arıyoruz başbaşa kalabilmek için. rezilliğe bak yarabbi! marjinal ilişkiye bak!
yani sıradan ilişki diye nitelediğimiz her ilişkide yapılanların aynısını birebir tekrarlıyoruz. kadınla erkeğin bir araya gelmesinin kaçınılmaz yazgısı bu bir yerde. hem nedir yani? birlikte, pek kimsenin bilmediği bir grubun konserine gidince mi ilişki marjinal oluyor? anlamıyorum ya. ne yapmak lazım böyle bir durumda? mesela toplumdan izole hayatlar mı yaşayalım, sürekli sevgilimizi hiç mi hiç kıskanmadığımızı, hatta bazen aldatmanın da sıradan olduğunu herkese ispatlamaya mı çalışalım? böyle bir hayat mı yaşayalım? insan insana bunu yapar mı ağalar....
kimse öyle şeyapmasın. hepimiz aynıyız bence. sevgilim acaba şu kızı kesiyor mu, şu adama gerdan kırıyor mu diye ödümüz kopuyor. hala oturmuş telefonun başında seni düşünüyorum anlamında çağrı atmasını bekliyorsu.ben sana daha ne diyim. o yüzden, bir daha benim ilişkim sıradan ilişkilere benzemez, ayrı bir kafa yaşıyoruz falan diyeni görürsem dudağına mandal takarım habarınız ola...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder