21 Aralık 2009 Pazartesi

beni kutlamalısın...

allah düşmanıma sigarayı bıraktırmasın (amen)

ben hayatımda böyle çile görmedim. resmen acı çekiyorum ama son gülen ben olucam. hem sağlıklı ve pırıl pırıl bir cilde, hem de tertemiz dişlere sahip olucam. yediğimden içtiğimden tat alabilmem de cabası! daha ne isterim şu ahir ömrümde allahtan.

ya ben başından beri sigarayı bırakmak için hiçbir somut neden göremiyordum. nedir yani en fazla ne yapabilir ki bana? sonra dün annem aradı işte. ajitasyon çekti bana, duyarlı konuşltu. ben de mangoda beğendiğim bi pantolon var onu al, bırakıcam dedim. (böyle şerefsizlik de görmedim ayrıca) tamam dedi. tamam dedim ben de. aslında öylece başımdan savacaktım ama sonra madem bir pantolon için bırakacak kadar basit bir olay, sen beni neden bu kadar üzüyorsun burda diyince ben biraz ağlamışım. bıraktım yani işte bu oldu. zor durumdayım. ama geçer herhalde ne biliyim. geçmezse de tıpkı bir şerefsiz gibi yeniden başlarım. off.

Hiç yorum yok: