bugün seni hiç sevmiyorum
bilmiyorum, canım pek istemiyor
moralim bozuk, gece iyi uyuyamadım
ömrüm yollarda geçiyor
bu sıralar aklım pek çalışmıyor
ceviz falan yiyorum, işe yaramıyor
yeni bir kitaba başladım
ben olsam daha iyisini yazardım
aşk-ı memnuda işler karıştı
bihterin çektikleri içime işliyor
ah benim feryadım arşa ulaştı
bana neden kimse üzülmüyor?
geçti istemem gelmeni
yokluğunda buldum seni
bırak vehmimde gölgeni
gelme artık neye yarar
ankara diye bir şehrin olması moralimi bozuyor
bir de başkent olacak, şaşırıyorum
herkes memur, hiç kimse gülmüyor
ben içimden inşallah ölürsünüz diyorum
işte böyle dostlar, böyleyken böyle
kendimi gece hayatına vuracağım
benim ilacım biraz mey, biraz meze
dünyayı ben mi kurtaracağım?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder