gecenin hüznü

hayır yani, biraz hava kararınca ne oluyor da böyle oluyor anlamıyorum. görgüsüz gibiyiz insan ırkı olarak. güneş batmayagörsün hemen hüzün, hemen leman sam.

dün gece hiç tanımadığım bir erkeğe sırf sana benziyor diye, usulca sokulup 'naber' dedim. tanıdık bir kayıtsızlık aradım, şaşkın bakışlarında dün. sonra dikkatlice baktım yüzüne.sen değilmişsin.'pardon ben bi arkadaşa benzettim' diyip koşarak uzaklaştım.

gece ile gelen hüznü de laçkalaştırmayı başarıyorum ya, helal bana. ama bende bir haller var bu ara dostlar. ayaklar yerden kesilince, tekrar yere basmasını sağlamak lazım. öyle bir mutluluk ve huzur hali geldi oturdu ki gitmiyor,ne yapacağımı şaşırıyorum. alışkın da değilim bu hallere. bahar falan gelmiş, çiçekler var. bob dylan var, metallica var. o'nun için dinlediğim şarkılar var. ne bileyim. yaklaşan 1 mayıslar, kürt açılımları, başörtüsü sorunu zerre ilgimi çekmiyor, ben bir tek yüze odaklanıyorum. yıllar sonra şiir okuyorum, hem de kafiyeli. haha.

gecenin hüznünü de 'hüzün kovan kuşu' dinleyerek atıyorum. türkçe alternatif müzik kadar tiksindirici bir şey de yok ayrıca. sonra dayanamıyorum. bir ismail yk facebook çekiyorum. kendime geliyorum.böyle de bir insanım.